Quickborn/Ut Lenken ward en Ked

Son Püsseln un Garneern un Arfen planten
Dat gift en rechte Seel- un Arbeitsruh.
De Platz an Tun hentlank is doch de beste,
De hett de frie warme Morgensünn.
En beten rop dar gift dat Hus al Schatten
Un ok de Eschen baben æwerhin.
Wa is he wussen! Dat is rein en Kerl,
En breden Sleef - un schier! un wat værn Höchde!
De Tun ward ok to breet, de mutt mal knippt warrn,
He’s ok to hoch vær Greten mit er Tüg.
Wa hett dat Unkrut ünner Deg un Tier!
Brennetteln? töf, dat Deert! ik will di krigen!
Un all dat anner Tüs mit lange Wutteln,
Al all de Köpp herut - un Quitsch un Queken!
Son Judenschol! - wa hett dat Lust to wassen!
Dats rech en Irrgarn... kikt se ni herut
Mit blanke Köpp, as hörn se mit dermank?
Wulln ok mal tosehn, ob se Sünn noch schin?
Un Höhnerswark - man los! en För to Tid!
En arme Kastanje rein dermank versnert!
De schüll jüm do ni...
                                    »Guden Morgen, Nachbar!«
De Ole rich sik langsam inne Höch
Un wisch den Sweet vun Näs un Pockennarben -
»Gun Morn Herr Paster! dats en Værjahrsdag!
»So mutt dat wen, dat is al redi warm!«
Herr Paster le de Ellbagn op den Tun
Un keek na alle Kanten in den Garn.
De Tulken keemn al op un Osterblöm,
De Stickbernbüscher harrn al gröne Blæd,
Doch heeln de Im sik an de Peperblöm,
Un sachden keem de eerste Bottervagel
So lisen as en Blatt, un blank as Gold,
Vunt Hus heræwer inne helle Sünn,
As keem he vun den Eschenbom hendal.
Doch seet he kum, so keem en anner Fleerlink
Dært Hus hendær in vuller Fahrt un Hitten.
De Parlen stunn’ em hell um Mund un Værkopp,
Un um de Schullern slunkern gele Haar.
De seeg ut blaue Ogen wild herum,
De Mütz in Hand, he söch wul na de anner.
»Wa hett Er Heinri dar en Jung so smuck
As Melk un Blot,« so seggt Herr Paster lisen:
»De’s jüs so old as min Maria er.
To Pingsten kumt se mal mitsams er Docter.
Dat ward en Leben vær de beiden Jungs!
Min Dochter ward sik ok vun Harten frein,
De hollt noch jümmer vel vun Se Er Heinri.«

Ja, ja! seggt do de Ol, he ist ok weerth -
Ik will ni vun em spreken - he is gut;
He harr wul höger kam kunnt, wenn he wull;
He de vær mi, wat weni Kinner do’t.
Gott lohn em dat!
                              Herr Paster kamt Se in
Un nehmt Se’n Pip un’n kolen Drunk værleef!
Lop rin Jung! segg Bescheed, Herr Paster kumt!