[ 307 ]The Standard Manual of Esperanto, da Jelley (E. F. Do, West Newton, Mass., Usono ; 1908). — Unu de nia amiki komunikis a ni ica kurioza libreto. L’autoro pretendas esar fidela a la « kara linguo », di qua il amas « chiun literon kaj silabon ». Pri Ido il repetas, bonfide e blinde, la senshama rakontachi e kalumnii di sa chefi. Il abominas la « Malzamenhofa Lingvacho Komitato » ! Sed, en la sama pagino, il propozas… la « kin nuva sufixi adoptita da l’Internacia Scienca Oficejo », nome : oz, iv, if, iz e ojd, de qui quar esas Idala ! Ton il ne savas : il anke ne savas, ke la sama profunda cienculo, qua propozis pruntar li tacite de Ido, deklaris pose, ke li esas tute neutila ! Cetere, il nule komprenas lia uzado, e deklaras, ke on ne devas sempre uzar oli, e dicar ex. dolchoza vice dolcha ! Inverse, il propozas uzar de quale prefixo, e dicar deora ringo (vice ora ringo). Do il nule komprenas la principi di la derivado. L’autoro agnoskas anke l’ ambigueso di la prepoziciono de (korespondanta ad E. of, from, by) e serchas moyeno por remedyar ol. To esas tre instruktiva dokumento ; tala esas la mentala stando di ti, quin la Esperantala chefi trompis e blindigis ; li malbendikas Ido, sen konocar ol, e samtempe propozas o serchas plubonigi, qui esas ja realigita (e multe plu bone) en Ido.
