[ 16 ]
Pri ta punto, Sro de Janko (No 23, p. 662) segun mea opiniono parolas tre juste. Tamen, pro toleremeso e konservemeso, me koncesus ke esas ne-interdiktita, kande to ne akumulas konsonanti, elizionar la finalo a di l’artiklo e di l’adjektivo qualifikanta (e di la participo) sive avan vokalo, sive (eceptale) avan konsonanto. Pluse me adjuntus ke, omnafoye kande on profitas ta fakultato, l’a elizionita devas vicesar per apostrofo. Ico, ja generale facata por l’artiklo, ya semblas anke rekomendinda por l’adjektivo (e la participo) pro uniformeso, e precipue pro ke l’acentizo tale restas perfekte indikata.
So J. Keller (Winterthur) opinionas, ke on ne povas forjetar de nia linguo l’eliziono, qua eventas naturale en la fluanta parolado, quale pruvas l’Italiana, qua tamen prizas la vokali (del di il, dal da il). Il propozas admisar simile en Ido la kontrakturi dal, del, dil. L’eliziono emendas anke ofte la finali ‑ala di l’adjektivi, quin uli kritikas quale longa e pezoza. Ni ne povas renuncar ta procedo, pro ke kelki trouzas e misuzas ol : on ne povas impedar, ke mem la max klara regulo violacesas o misaplikesas ; sed tala misuzi ne influas la linguo, nam li ne esos imitata.
