Plattdeutsche Gedichte/Min Platz buten vœr
As ik noch bi min Moder leeg
In ęren lewen Arm,
Wa weer bat do so wunnerschön!
Wa weer dat week un warm!
Un as ik mit min Vader leep
In Garn un œwert Feld,
Wa weer dat do so wunnerschön!
Mi hör de ganze Welt!
Un as ik dœr de Hölter strek
Un Vöß un Hasen jag,
Wa weer dat do so wunnerschön!
Wat weern dat sęli Dag'!
Un as ik mit min Leefste fri,
Ęr in de Ogen seh,
Wa weer dat do so wunnerschön,
Wenn ik ęr küssen de!
Un as se wör min lewe Fru
Un ik ęr lewe Mann,
Wa weer dat do so wunnerschön,
Dat ik't ni seggen kann!
Un as min lütten drallen Jung
Mi krauel oppen Schot,
Wa weer dat do so wunnerschön! —
Nu is de Lütte dot. —
Un gah ik na de Raustęd lank,
Na min lütt Jung sin Steen —
Wat wi da mit enanner snackt,
Dat węt wi ganz alleen.
Ik kik hendal un he tohöch,
Denn sind wi neeg tosam:
„Min Vader, mak man nich to lang'!“
Geduld, min Sœhn, ik kam!
Ik legg mi an din Hartenssit,
Un ut is all dat Ween',
Denn mak wi beid de Ogen to —
Wa ward dat wunnerschön!