Parabola del Figliol Prodigo MAR
La Parabola del Figliol Prodigo MAR
'N tsert om háa dui fis:
E 'l plö schòn de chi disch al père: "Père dáme la pert d' la facoltè, che me tocca; " e el i hà desparti l'avei.
E dó nia trötsch dìs, abinè ch'el háa l' fi plö schón, dütt inadüm, s'en é schü demez teng paijsch da luntsch, e in lò hálle desfat ia l' fàte so cung vire alla grana.
E deshpò ch'el s' ha desfat ià dütt, è 'l gnü na sterscha fang in te chel lüc, e el scomentschava d'avei mangora.
E s'en è schü, e s' mat pro un d' latschité de chel lüc, e chest l' ha mettü sü in süa villa a tgiare di portschi.
E oróa impli so venter de ró, che mangiava i portschi, e degügn 'n in dèa.
Ma gnü in sé dischel: "Cotang de servitu in tgiasa de mi père ha pang d' sorora, e jou me möre chilò da fang.
Jö torá ca, e shará da mi père, e i dirá: Père iö ha fát pitgiö in tschil, e dang té.
Jou ne sung pa plö daign d'ester nominé to fi; fáme shö, ch'un de tü servidus."
E el ha tut ca, e sene é gnü da so père. E canch' el fóa tgiamò da lunsch, l' halle odü so pére, e möt da compassiung, e corrang addallerc, i è-lle salté intschar so col, e l' há bashé.
E l' fi i dischóa: "Père, jou ha fat pitgiö in tschil, e dant a tè; iö ne sung plö daign d'ester nominé to fi."
Mo 'l pére disch a sü servidus: "Portéde prast addarlerc la plü bella vìeshta, e vistile, e dé-i l'annell in tla mang, e i tgialzà t'el pé. E tolléde cà chel videl gras, e tolléle ia, e mangiunde, e stunde de bona vöja.
Portgíche chest mi fi fóa mort, e el è ressori, el fóa in malora, e el é gnü tgiaté." E ei s'é metüs a banchetè.
Mó so' fi plö vedl fóa la fora 'ntla campagna, e chanch' el è gnü, e roà dainpro da tgiasa aldíle sonang e ballang.
E hà cardè un servidu, e damané, tgi che chest fossa. Chest i há dit: "To fré é gnü, e to père ha mazze un videll gras, porchél ch'el l' ha tschafe intung. Mo el s' ha dessené, é ne oróa shi ite; mó so pére é shü fora, e há schomentsché a l' priè.
Mo el há respognü, e dit a so père: Tgiára, taign d'agn ne te sunsi sté deshobediant, e mai ne m' hàste de n'asó, ch' jou avesse podü mel mangié cung mi amici.
Mo d'spó che chest to fì, che s' ha mangié ia l' fate só colles pottanes, é gnü, i hás-te sbocarí un gras videl."
Mo el dischèa al fì: "Fì, tö t'es dagnóra pro me, e dütt l' mi è tó; Mo saign messung mangie e s' la góde, portgí che chest to fré fóa mort, e gnü in indo vì; pordü, e indo tgiaté."