ODJAZD W MARZENIE.
Dzwoń, serce moje, na odjazd od brzegów!
Uczep się rudych włosów błyskawicy!
Czeka cię tysiąc śródgwiezdnych noclegów
I nieistnienie kresu ni granicy!
Tylem ja wyśnił oślepień, mamideł,
Takie szaleństwo przygód, piękno grozy,
Że cały zdałem się wichurom skrzydeł
I zdjąłem trafom zwalczonym powrozy!
Każdy mój dzień był do odjazdu gotów
W kraj, co się »Gdziebądź byle w bezkres!» zowie —
Bom jest bajeczny ptak dalekich lotów
I wiecznie cuda nieuchwytne łowię!
Dzikie marzenie, orlica drapieżna,
W szpony mnie chwyta! Szczęśliw żegnam lądy!
Toń obietnicą śmieje się bezbrzeżna,
Sto przygód knują już zdradzieckie prądy!
O, wciąż okrążać nieznane wybrzeża!
Nigdy do portu! Nigdy do przystani!
Jak cudnie morze gniewem swym uderza,
Jak dzielnie smaga łódź wściekłość otchłani!
