Page:PL X de Montépin Żebraczka z pod kościoła Świętego Sulpicjusza.djvu/846

dział, że ta nieszczęśliwa nie była niewdzięczną, ani też mogła o nim zapomnieć.
 Zamyślał posłać Rajmunda Schloss na ulicę Feron, gdy właśnie Lotaryńczyk ukazał się — we drzwiach.
 — Cóż tam nowego Rajmundzie? — zapytał.
 — Lucyan Kernoël oczekuje w drugim pokoju i pragnie się widzieć.
 — Lucyan?... tu... w Paryżu? A przyprowadźże go coprędzej! Młodzieniec wbiegł z pośpiechem wraz z Rajmundem.
 — Ach! żyje ksiądz!... żyje! Bogu niech będą dzięki! — wołał ściskając serdecznie rękę jałmużnika.
 — Tak, moje dziecię, żyje i uleczony poraź drugi w ciągu lat osiemnastu. Bóg niechce mnie jeszcze powołać do siebie.
 — A zabójcy?
 — Na co ich szukać, skoro gdyby ich znaleziono, trzebaby ich ukarać.
 — To za wiele litości!...
 — Nie! ponieważ takim jest prawo Chrystusa, który przebaczył swym katom. Nie mówmy jednak o mnie, ale o tobie mój chłopcze. Zkąd się tu wziąłeś? dla czego wróciłeś tak prędko od doktora Giroux.
 — Ażeby czuwać w Paryżu nad domem zbrodni.
 — Otóż odpowiedź melodramatyczna, której nierozumiem.
 — Ponieważ niewiesz o niczem opiekunie.
 — Powiadom mnie zatem.
 Lucyan siadł obok księdza
 — Mój ty najlepszy przyjacielu, mój drogi ojcze — zaczął ściskając mu rękę — wyjaśnię ci wszystko jeżeli mnie upewnisz, że cokolwiek bądź byś usłyszał pozostaniesz spokojnym i że to wzruszenie wywołane opowiadaniem niezaszkodzi twojemu zdrowiu.
 — Możesz mówić bez obawy — ksiądz odrzekł. — Jakkolwiek strasznemi byłyby te odkrycia, wysłucham je bez zdumienia! Jestem na. wszystko przygotowanym. Ten dom, o którym mówisz „Dom zbrodni“, gdzie on się znajduje?