Hoszszu-Ret, wś w hr. liptowskiem (Węgry); w potoku tutaj przepływającym znajdują kamień do prób używany; 217 mk. 3) D. Luka, węg. Murany-Hoszszureth, niem. Lange Wiese, wś. w hr. gömörskiem (Węg.), nad potokiem Jelszawą, węg. Jolsva, kośc. paraf. kat. i ewang., grunt nieurodzajny, kuźnice żelaza, uprawa lnu, węglarnie, handel gontami i deskami, 1028 mk.
Dluhe, węg Varanno Hoszszu-Mizö, wś. w hr. ziemneńskiem (Zemplin, Węg.); uprawa roli, 522 mk. H. M.
Dluhi-Cziroki, węg. Cziroka-Hoszszu-Mezö, wś w hr. Ziemneńskiem (Zemplin, Węg.), nad potokiem Cziroką, kościół katol. paraf., parafia od r. 1333; uprawa roli, młyny wodne, 1585 mieszk. H. M.
Dluhi Kolczowske, węg. Kolcs-Hoszszu-Mezö, wś w hr. ziemneńskiem (Zemplin, Węg.), nad rz. Ondawą, kościół katol. filialny, uprawa roli, 732 mk. H. M.
Dluhi-Zbucke, węg. Izbrya-Hoszszu-Mezö, wś, w hr. ziemneńskiem (Zemplin, Węg.), uprawa roli, młyn wodny, kościół paraf. rz. katolicki, 256 mk. H. M.
Dlusehin (niem.), ob. Dłużyna.
Dluschken, Dlusken (niem.), ob. Dłużki.
Dlusken (niem.), ob. Dłużki.
Dluszek (niem.), ob. Dłużek.
Dluzin (niem.), ob. Dłużyna.
Dłonie, Dłoń, 1.) wieś, pow. krobski; 33 dm., 267 mk.; 11 ew., 256 kat.: 86 analf. 2.) D. domin., pow. krobski; 2891 morg. rozl.; 14 dm. 172 mk.; 26 ew., 146 kat., 73 analf. Poczta na miejscu; stac. kol. żel. Rawicz o 19 kil. Dawniej własność Stablewskich. Była tu cukrownia. M. St.
Dłotowo, ob Dłutowo.
Dłubnia, przysiołek Żernicy Niżnej.
Dłubnia, rzeczka, lewy doplyw Wisły, bierze początek we wsi Sucha, gm. Jangrot, pow. olkuskiego, płynie z zachodu ku Imbramowicom i Wysocicom, zkąd w kierunku południowym bieży po granicy pow. miechowskiego i olkuskiego, następnie przepływa w pow. miechowskim wś. Biskupice seminaryjskie, Iwanowice, Maszków, Wilczkowice, Michałowice, Młodziejowice, Książniczki, Kończyce, i za tą ostatnią wpływa do okręgu krakowskiego, a zwłaszcza w obr. gminy Raciborowic. Wzniesienie zwierciadła wody Dłubni na granicy 222 m. (pom. wojsk.). Koryto, które dotąd było wązkie, bo zaledwie 1½ m., a nurt ¾ m. głęboki, nagle się rozszerza do 6 m. W Raciborowicach porusza młyn. Następnie przechodzi w obr Batowic. Odtąd płynie szerokiemi łąkami. Na łąkach wsi Zesławic z lew. brz. zabiera strumień Luborzycki. W dalszym swym biegu ku Bieńczycom, powyżej tychże, rozdwaja się na dwie odnogi, które w Krzesławicach zlewają się w jedno koryto. Zaraz atoli na południe od tej wsi znowu się rozdziela na trzy ramiona; wschodnie dwa przerzynają wieś Mogiłę od wschodu, a połączywszy się w jedno na Zawodziu wpadają do Wisły; zachodnie zaś okrąża Mogiłę od zachodu, obraca młyny pod klasztorem leżące i wpada na południe od nich do Wisły na Kopaniu. Dłubnia od Raciborowic począwszy tworzy łąki; pod Bieńczycami zaś obfite namuliska. Po długich deszczach wzbiera; więcej zamula niż topi. Zalewa Bieńczyce, Krzesławice, w części Mogiłę. Z powodu obfitości wody i szybkiego prądu rzadko lodem się ścina, stąd w „Dykcyonarzu“ Echarda czytamy, że D. „nie zmniejsza się na upały, nie marznie w zimie.“ Inaczej Dłubnię zowią też Gorącą rzeką lub Glanówką. (Czyt. o niej w dziele: „Die Freistaat Krakau bis zum Jahre 1845,“ Kraków 1846). Długość biegu 31 kil., z tego na W. Ks. Krakowskie przypada 11 kil. Ma w sobie drobny białoryb. Dawniej w tej rzece były bobry. W r. 1238 Henryk, książę krakowski i szląski, nadał klasztorowi mogilskiemu część wsi Czyrzyn, zwaną Truskilewice, z prawem łowienia bobrów w Dłubni (Dlubna) w obrębie posiadłości klasztornych. (Dr. E. Janota, „Diplomata Monasterii Clarae Tumbae prope Cracoviam,“ Kraków. 1865, 12) Czyt. Fr. Marczykiewicza. „Hidrografia m. Krakowa i jego okręgu“. Kraków 1847.
Dług... Miejscowości, których źródłosłowem jest wyraz Długi, Długa, Długic, szukaj też pod. formą ruską Dołhy, Dołha, Dołhe. F. S.
Długa, 1.) wś, pow. sejneński, gm. i par. Lejpuny. W 1827 r. było tu 15 dm. i 230 mk.; obecnie jest 26 dm., 211 mk.; odl. od Seju 42 w. 2.) D., wś, pow. maryampolski, gm. Freda, par. Godlewo. Liczy 41 dm. i 319 mk. Odl. od Maryampola 42 w., leży na płd. od dr. żel. z Rynkun do Mawruć. Br. Ch.
Długa, rzeczka, bierze początek powyżej miasta Nowo-Mińska, w pow. nowo-mińskim, płynie kręto pomiędzy wsiami Dębe wielkie, Cyganka a pod Zagrobami wpada do Narwi z lewego brzegu, ubiegłszy 6 mil. Por. Świniarka.
Długa czyli Dołha, wś, w północ.-zachod. stronie pow. pińskiego, w gm. telechańskiej, przy drodze wiodącej z Telechan do Wielkiej Haci; miejscowość nizinna, głucha, poleska.
Długa, ob. Dluha (słow.).
Długa brzezina, wś, pow. konecki, gm. i par. Borkowice. W 1827 r. było tu 12 dm., 112 mk., obecnie liczy 23 dm., 199 mk. i 133 morg. ziemi włośc. Odl. od Końskich 20 w.
Długa góra, ob. Czarna Roztoka.
Długa górka, wś, pow. słupecki, gm. i par. Zagórów.
Długa Goślina, 1.) niem. Lang-goslin, gm. wiejska, pow. obornicki, 4 miejsc: 1) wieś D. G., 2) folw. Eckstelle, 3) młyn Tuczno; 4)
