Dębina, 1.) lub Dębin, wś, pow. warszawski, gm. Cząstków, par. Łomna. R. 1827 bylo tu 15 dm., 95 mk. Ob. Czosnów łosicki. 2.) D., folw., pow. włocławski, gm. Pyszkowo, par. Boniewo. 3.) D., wś, pow. kutnonowski, gm. i par. Kutno, dm. 6, mk. 36, ziemi m. 58. 4.) D., folw., pow. łaski, gm. Wola Wężykowa, par. Sędziejowice. 5.) D., wś, pow. łaski, gm. Dąbrowa Rusiecka, par. Rusiec. R. 1827 6 dm. i 57 mk. 6.) D., wś, pow. kolski, gm. i par. Chełmno. R. 1827 było tu 6 dm. i 62 mk. 7.) D., wś, pow. kolski, gm. i par. Kłodawa. R. 1827 było tu 13 dm., 109 mk. 8.) D., wioska, pow. sieradzki, gm. Bogumiłów, par. Chojne, przestrzeni morg. 46, ludności dusz 25. 9.) D., przysiołek dworski dóbr ossyakowskich, pow. wieluński, gm. Radoszewice, par. Ossyaków, na lewym brzegu rzeki Warty, naprzeciwko Ossyakowa, mostem z nim połączony, o 17 w. od Wielunia, 6 dm., 60 mk., 550 m. roli dwor. Gorzelnia nieczynna. W...r 10.) D., folw., pow. wieluński, gm. Naramnice, par. Łyskornia 11.) D., wś, pow. płoński, gm. Kuchary, par. Królewo. 12.) D., wś, pow. janowski, gm. Zakrzówek, par. Boża Wola. 13.) D., ob. Czysta Dębina. 14.) D., przedmieście Tyszowiec.
Dębina, 1.) dobra położone w pow. trockim, parafii jewieńskiej. Należały do Franciszka de Raéssa a w r. 1799 z ręką Racheli de Raéssówny stały się własnością Michała Roemera, marsz. gub. wileńskiej. R. 1852 w grudniu z działu familijnego otrzymał syn Michała Seweryn Roemer wraz z Bołbianami i Granopolem. R. 1867, wskutek ukazu cesarza Aleksandra II, własność ta uległa przymusowej sprzedaży, nabywcą stał się hr. Józef Tyszkiewicz. Duży ogród owocowy, kaplica w której niegdyś odbywało się stale nabożeństwo. 2.) D., zaśc. pryw., pow. wileński, 4 okr. adm., mk. 5, dm. 1 (1866). 3.) D., zaśc. pryw., pow. wileński, 4 okr. adm., mk. 26, dm. 2 (1866). 4.) D., wś i karczma, pow. oszmiański, gm. Horodźki, własność włościan, dom. 5, mk. 40 (1866). Okrąg wiejski D. w gm. Horodźki, liczy w swym obrębie wsie: Dębina i Wielka Dejnowa. 5.) D. lub Dubina, folw. we wschod. stronie pow. nowogródzkiego, przy gr. pow. słuckiego, o w. 8 od m. Lachowicz; dziedzictwo Wolskich, obszaru 370 morg. w glebie żyznej.
Dębina 1.) wieś, pow. łańcucki, o 6 kil. na południowy wschód od st. poczt. i par. rzym. kat. w Łańcucie, dm. 111, mk. 625. Obszar dworski ma gruntu ornego 32, łąk i ogrodów 23; włościanie gruntu ornego 779, łąk i ogrodów 314, pastwisk 79 mg., położenie wzgórkowate, gleba żytnia. Kasa pożyczkowa gm. z kapitałem 327 złr. Własność Alfreda hr. Potockiego. 2.) D., przysiołek Buczkowa. 3.) D., przysiołek Okładowa. 4.) D., wś, ob. Trześń. 5.) D., przysiołek Zakrzowa. 6.) D., przys. Łętowic. 7.) D., przysiołek Nadbrzezia. 8.) D., przysiołek Korniego. 9.) D., przysiołek Synowudzka wyżnego. Lu. Dz.
Dębina 1.) kolonia i folw., pow. krobski, ob. Śląskowo. 2.) D., folw., pow. krobski, ob. Niepart. 3.) D., folw., pow. kościański, ob. Bucz. 4.) D., kolon., pow. mogilnicki, ob. Dzierzązno. 5.) D., folw., pow. pleszewski, ob. Witaszyce. 6.) D., Dembin, folwark, pow. szamotulski, ob. Ottorowo. 7.) D., niem. Eichwald lub Louisenhein, leśnictwo, pow. poznański, ob. Dębiec.
Dębina 1.) niem. Eichwalde, os. do Nowego-dworu należąca, pow. starogrodzki, leży nad Wierzycą blisko Peplina. Powstała dopiero w nowszym czasie na obszarze Nowego dworu, gdyż stare akta klasztorne nic o tej wiosce nie wiedzą. Dawniejsza własność oo. cystersów w Peplinie, teraz po sekularyzacyi dóbr klasztornych wieś stołowa biskupów chełmińskich, rezydujących w Peplinie. Klerycy duchownego seminaryum pelplińskiego zwykli byli co czwartek wychodzić przechadzką na rekreacyą do Dębiny. 2.) D., niem. Eichwalde, dobra włośc., mają przywilej z r. 1354, pow. malborski. Obejmują 10 posiadł. włośc. i 1 ogrodnika; obszaru ziemi 91 włók, kat. 146, ewang. 88, menonitów 21, domów mieszk. 21, szkoła we wsi, parafia i poczta Nytych. Odległość od Malborga 1 mila. Kś. F.
Dębina, niem. Schönenwalde, wś, pow. słupski na Pomorzu.
Dębina, niem. Dambine, ob. Łącznik.
Dębiniec lub Dembnice, wieś, pow. inowrocławski, na granicy król. polskiego; 9 dm., 84 mk., 5 ewang., 79 kat., 53 analf. Stac. poczt. i kol. żel. Gniewkowo (Argenau) o 9 kil. M. St.
Dębiniec 1.) niem. Debenz, dobra ryc., pow. grudziąski. Mają nowe murowane zabudowania, piękny dwór, park obszerny. Obszaru ziemi 2047 morg., parafia i poczta w Radzyniu, szkoła w Plemiętach. Budynków 31, dm. mieszk. 14, kat. 186, ewang. 13. Osobno leży fol. D: z obszarem ziemi 265 m., ma 3 budyn., kat. 5. D. jest bardzo starą osadą. R. 1222 książę Konrad mazowiecki podarował ją biskupowi pruskiemu Chrystyanowi; przedtem miał ją niejakiś pan Syro z Chełmna. R. 1864, kładąc fundamenta pod nowy dwór pański, odkryto stare groby pogańskie, z których około 50 urn jeszcze wydobyto. Za krzyżaków posiadacze tutejsi (bo przy biskupie krótko tylko pozostała ta wieś) pełnili służbę wojenną konno ze zbroją (Platendienst); włók liczyli wtedy 42. R. 1598 Daniel Plemięcki za sumę pożyczoną 10,000 tal. dał w zastaw Dębiniec, Turznice, Wronie i Daszkowo oo. jezuitom w Brunsberdze. R. 1640 Mikołaj Wejher, dziedzic D., odnowił kościół w Radzynie. Przy końcu XVII
