w czasie drugiej szwedzkiej wojny, Polska do największego upadku przywiedziona była, widziała się zmuszoną szukać pomocy u elektora brandeburskiego Fryderyka Wilhelma. Tenże przysłał jej wojska swoje na pomoc, za co sobie wymówił nagrody 120,000 tal. W zastaw dano mu właśnie owo starostwo drahimskie i traktatem bydgoskim r. 1657 warowano, że jeżeliby zapłaty w przeciągu trzech lat nie odebrał, mógł to starostwo zająć i tak długo trzymać, dopókiby owej sumy nie wypłacono. Ponieważ opłakane stosunki nie pozwoliły z długu się uiścić, rzeczony elektor roku 1668 w czasie bezkrólewia, wcale nie opowiedziawszy się stanom polskim, starostwo Dr. mocą najechał i zajął, li tylko z ostatnim starostą ówczesnym ks. Demetrym Wiśniowieckim porozumiał się. Zalecały potem stany polskie nowoobranym królom, jako i zaraz Michałowi Wiśniowieckiemu to uczyniły przez pacta conventa, aby o wydobycie starostwa się starał, jednak bezskutecznie. Posyłano i reklamacye do elektora brandeburskiego przez księcia Bogusława Radziwiłła, nadaremnie. Wreszcie r. 1726 sejm polski w Grodnie pozwolił, aby dwa poblizkie województwa poznańskie i kaliskie ziemię drahimską pieniędzmi swemi wykupiły i dochody z niej pobierały, dopókiby rzeczpospolita nie wróciła kosztu. Zebrano też pieniądze, ale nie zapłacono, tylko je złożono w Poznaniu bez korzyści. Aż nakoniec ministeryum saskie, po śmierci króla Augusta II, na inne cele je wydało r. 1756. Na wynagrodzenie obudwu tym województwom ustąpiona była Sierakowszczyzna. I później jeszcze starano się o wykupienie ziemi drahimskiej; wybrano nawet kilku z senatorów i szlachty, którzy z posłem pruskim traktowali, do skutku jednak rzeczy nie doprowadzono, aż tymczasem i okupacya przez rozbiór Polski nastąpiła r. 1772. Ob. „Starożytności polskie“ i „Encyklopedya Orgelbranda“. Kś. F.
Drahle, wś i folw. w pow. sokólskim, gub. grodzieńska, o 3 w. od Sokółki.
Drahlin (niem.), ob. Dralin.
Drahnow (niem.), ob. Drzonowo.
Draholica, ob. Drachlica.
Drahomischl (niem.), ob. Drogomyśl.
Drahthammer (niem.), ob. Drutarnia.
Draki 1.), ws pryw., pow. wilejski, 2 okr. adm., o 70 w. od m. pow. Wilejki, przy b. drodze pocztowej mińskiej; 6 dm., 60 mk. Własność włośc. (1866). 2.) D., wś włośc. nad rzeką Bystrzycą, pow. oszmiański, po prawej stronie traktu wiodącego od Smorgoń do Gruzdowa; dm. 13, mk. 54 prawosł., 42 katolików (1866).
Dralin, niem. Drahlin, wś i dobra, pow. lubliniecki, par. Lubecko, o 5 kil. na zachód od Lublińca. Dobra mają 1187 m. gruntu, wtem 702 morg. ornego; wś ma 34 osad, 308 morg. gruntu. Do D. zaliczały się pustkowia Dębina i Kanus. F. S.
Draljowce 1.), wś należąca do włościan, nad rz. Holszanką, pow, oszmiański, przy trakcie komunikacyjnym z mka Holszan do mka Wiszniewa. Domów 15, mk. 130 katol., 24 prawosł. 2.) D., karczma, tamże, mk. 8 żydów (1866).
Drama, rz., dopływ Kłodnicy, ma źródła koło Tarnowic, ujście między Gliwicami a Ujestem, mija Pyskowice. F. S.
Dramburg (niem.), ob. Drawenburg.
Draminek lub Draminko, wś. i folw., pow. sierpecki, gm. Raciąż, par. Krajkowo; 6 dm., 69 mk. Od Płocka w. 42, od Sierpca w. 28, od Raciąża w. 4, od rzeki Wisły w. 42. Rozl. folw. wynosi morg. 252, a mianowicie: grunta orne i ogr. m. 155, łąk m. 41, pastw. m. 20, wody m. 1, zarośli m. 31, nieużytki i place m. 4. Bud. drewn. 9. Rzeczka Pissa przepływa przez terrytoryum. Wieś D osad 6, gruntu m. 38. Br. Ch.
Dramino, wś, pow. płoński, gm. i parafia Dziektarzewo. W 1827 r. było tu 12 domów i 108 mk.
Dramowicze, okol. szlach. nad rz. Niewiszą, pow. lidzki, 4 okr. adm., o 46 w. od Lidy; 2 dm., 17 mk. (1866).
Dranautajcie, wś, pow. szawelski, gmina i par. krukowska; dusz rew. 52; ziemi nadanej 247 dzies. J. Godl.
Dranawice. Tak się zwały w XVI w. Droniowice, pow. lubliniecki.
Draniczka, rz., wpada do rz. Szlamarki, a ta do rz. Woźny, pow. radomyski.
Drangowski. Tak się zowie plebania ewangelicka w Tylży.
Dranijówka, ob. Nienacz.
Drańka, wielka wś, pow. jampolski; mk. 1617; ziemi włośc. 1330 dzies., dwors. 1256 dzies. (wraz z wsią Teodorówką). Należała do Czetwertyńskich, a dziś hr. Bachmetiewa-Protasowa. Jest tu paraf. cerkiew prawosł. do której się zalicza 1259 dusz (?) i 41 dzies. ziemi cerkiewnej. Dr. M.
Drańki, wś pryw. nad rzeką Istowicą, pow. dziśnieński, o 17 w. od m. pow. Dzisny, 1 okr. adm., przy b. drodze z m. Błotnik do m. Dzisny; 7 dm., 86 mk. (1866).
Dranno, ob. Drzonowo.
Drany, wś na północ. cyplu pow. bobrujskiego, w gm. bacewickiej, w najgłuchszej odludnej poleskiej miejscowości. Al. Jel.
Drapacz, inaczej Piecuchowe, os., pow. lubliniecki, należąca do wsi Chwostek.
Drapałka, leśnictwo, pow. śremski; 2085 morgów rozległości. Należy do Kurnika.
Drapole, wś, pow. sejneński, gm. Kudrany,
