po okupacyi zaginęła. Parafia dąbrowska ma komunik. 824; szkoła we wsi, poczta Malborg. R. 1604 istniało w D. lemaństwo. Obszaru ziemi jest 2359 morg., budynków 116, domów mieszk. 70, katol. 268, ewang. 447. 13.) D., folw., pow. sztumski, par. Namirowo (Baumgarth), szkoła Nowy dwór (Neuhof), poczta Dzierzgoń. Obszaru ziemi 167 morg., własność C. Borowskiego, budynków 5, dom. mieszk. 2, katol. 2, ewang. 16. 14.) D. pruska, niem. Preuss. Damerau, wś włośc., pow. sztumski, par. Podstolin, szkoła w miejscu, poczta Stary targ. R 1474 sprzedaje Hanusz z Wągrowic Hanuszowi z Watkowic kilka włók w pruskiej D. R. 1516 sprzedaje Jerzy z Pr. D. jakiemuś Stesthku (Stasiek, Stęcki ?) jednę włókę. R. 1536 posiadają tę wś Adryan Schmoltz-Michorowski i Wawrzyniec Gross z Mirowic (Mirahnen). R 1604 zachodzi posiadacz Jakób von Witkopf. Później założono tu osobny folwark, który znowu zaniechano; resztę pozostałych 18 morg. rozdano tak zwanym kaszubom r. 1725, których sprowadzono z tucholskich borów. Obecnie zajmuje Pr. D. obszaru ziemi 1234 morg., budynków 54, domów mieszk. 31, katol. 197, ewangelikow 1. 15.) D., niem. Dombrowken, wś król., pow. starogrodzki, gleba w części żyzna gliniasta, w części piaszczysta. Nim nową szosę z Bobowa pobudowano, szedł tu główny trakt ze Skurcza do Starogrodu. D. obejmuje 42 posiadłości włościańskich, 18 ogrodników, 4036 morg., katol. 490, ewang. 164, domów mieszk. 78. Szkoła w miejscu. Parafia Bobowo. We wsi jest kościół tytułu Znalezienia św. Krzyża, budowy starożytnej, z cegły murowany. W czasie reformacyi starości gniewscy, najbardziej zaś Czema, wojew. malborski, oddali go predykantom ewang. Dopiero po jego śmierci, gdy pozostała małżonka Zofia w Gniewie sprzyjała katolikom, r. 1596 biskup Rozrażewski nanowo go poświęcił. Dłużej niż 40 lat znajdował się wtedy w ręku luterskiem. Później na niejakie wynagrodzenie książę Albrecht Radziwiłł, starosta gniewski, zapisał jednę włókę roli tutejszemu kościołowi na potrzeby. Poczta Bobowo. Odległość od Starogrodu 1 mila. 16.) D., niem. Damerau, wś włośc., pow. złotowski, około 1 milę na północ od miasta Kamienia. Par. Kamień. We wsi jest kościół tytułu św. Michała, filialny, przyłączony do Kamienia. Szkoła tutejsza liczyła r. 1867 dzieci 62, poczta Kamień. Obszaru ziemi ma D. 5580 morg., budynków 142, mieszk. 65, katol. 446, ewang. 18. D. jest bardzo starą osadą. R 1270 Mestwin II darował ją pustelnikom reguły św. Augustyna, osiadłym w Swornigacu na północ od Chojnic; nazywała się wtedy ta wieś Louvissona Dambrona (? Łowiszowa Dąbrowa). R. 1306 kiedy ostatni oo. augustyanie, nie mogąc się tu utrzymać, przeszli do Oliwy i przyjęli regułę cysterską, D. jako i inne ich włości odziedziczyli cystersi. R. 1333 nabyli te dobra poaugustyańskie krzyżacy, którzy także niedługo trzymali D., bo już r. 1356 ustąpili ją arcybiskupom gnieźnieńskim w zamian za ich wioski Gębarzów (Bischofswalde) i Bruzdowo nad morzem w pobliżu Pucka, które książę Mestwin II podarował był r. 1285 Jolancie, wdowie po Bolesławie wielkopolskim, gdy wstąpiła do klasztoru klarysek w Gnieźnie. Odtąd pozostała D. przy arcybiskupach gnieźnieńskich, aż do sekularyzacyi dóbr duchownych: r. 1773 zajął ją na rzecz rządu król pruski Fryderyk II. 17.) D., niem. Damerkau, wś szlach., pow. wejherowski. Ma os. Borek i młyn dąbrowski. Obecnie trzy części. Obszaru ziemi 103 włók, katol. 185, ewang. 25, domów mieszk. 23. Par. Luzino, szkoła Robakowo, poczta Wejherowo, dokąd 1 mila. R. 1858 Wysiecki, Tępski i Bardzki w liczbie osadników. 18.) D., niem. Damerau, wś włośc., pow. starogrodzki. Obejmuje 8 posiadłości włościańskich, 3 ogrodników; gleby żyznej gliniastej 1707 morg.; kat. 302, ewang. 18, domów mieszk. 28. Szkoła w miejscu. Par Miłobądź, poczta Tczew. Odległość od Starogrodu 3 mile. 19.) D., os. należąca do Grabowa, pow. kartuski, par. Parchowo. 20.) D., niem. Klein-Damerkau, wś, pow. lęborski, ziemi pomorskiej. Kś. F.
Dąbrówka, 1.) niem. Damerau, wś i dobra rycerskie, w pow. olsztyńskim. 2.) D., niem. Dombrowken, pow. ostródzki. 3.) D., niem Damerau, pow. szczycieński. Tamże D. Tylna, niem. Vorder-Damerau i D. Przednia, niem. Hinter-Damerau. 4.) D., niem. Dombrowken, powiat szczycieński. 5.) D., niem. Dombrowken, wś, pow. darkiański, ma st. poczt. 6.) D., niem. Dombrowken, wś, pow. jańsborski, st. p. Szymonki. Przytem niektóre miejscowości z Prus Wschodnich, wymienione w art. Dąbrowa (ob.), noszą niekiedy nazwę Dąbrówek.
Dąbrówka 1.) niem. Dombrowka, wś i dobra, pow. opolski, par. Rogów, nad Odrą. Dobra, od r. 1801 własność barona Dallwigk, obejmują z folwarkami Niederhof i Ludwigshof 3249 m. rozl., wtem 1738 m. lasu, mają piękną owczarnię zarodową, gorzelnię, młyn parowy i cegielnię. Wś D. z kol. Posiłek ma 68 osad. 2.) D. królewska, niem. Dombrowka (Koeniglich-), wś, pow. opolski, par. Chwałkowice, o 9 kil. od m. Pokój, przy drodze z Pokoju do Wołczyna, ma 137 osad, pokłady rudy żelaznej, szkołę 2-klasową i zarząd leśnictwa rządowego D., obejmującego 26574 mg. w 7 obrębach. Mieszkańcy spławiają paliwo strumieniem bogacickim. 3.) D. wielka albo miejska, niem. Gross-Dombrowka al. Staedtisch-Dombrowka, wś, pow.
