Dąbrowa, 1.) folw., pow. odolanowski, ob. Raszkówek. 2.) D., folw., pow. ostrzeszowski, ob. Myślniew. 3.) D., wś, pow. poznański; 37 dm., 294 mk., 24 ew., 270 kat., 80 analf.; stac. pocz. i kol. żel. Dąbrówka o 4 kil. 4.) D. mała, niem. Mittenwalde, wś, pow. bydgoski; 22 dm. 192 mk., 190 ew., 21 kat., 41 analf.; najbliższa stac. poczt. Wodzek; stac. kol. żel. w Gniewkowie (Argenau) o 15 kil. 5.) D. wielka, niem. Elsendorf, wś, pow. bydgoski; 621 dm., 493 mk., 488 ew., 3 kat., 8 żydów; 99 analf. Najbliższa stac. pocz. Wodzek; stac. kol. żel. w Gniewkowie 14 kil. 6.) D., niem. Louisenfelde, wś, pow., inowrocławski; 70 dm., 614 mk., 480 ewan.; 134 kat., 146 analf. Stac. pocz. na miejscu, stac. kol. żel. w Gniewkowie o 20 kil. 7.) D. kruchowska, niem. Grünhof, wś, pow. mogilnicki, 7 dm., 67 mk., 61 ewan., 6 kat., 14 analf.; stac. pocz. i kol. żel. Trzemeszno o 8 kil. 8.) D., folw., pow. wyrzyski, ob. Dębowo. 9.) D., folw., pow. mogilski, ob. Orchowe. 10.) D., folw. proboszczowski, pow. pleszewski; 326 mg. rozl.; stac. poczt. Mieszków o 5 kil., stac. kol. żel. Chocicza (Falkstaedt) o 8 kil. 11.) D., por. Dąbrówka. M. St.
Dąbrowa, 1.) wś ryc. z dwiema posiadłościami włośc., pow. chojnicki, par. Wiele, pocz. Karsin. Istniała od najdawniejszych czasów. Urządzona była początkowo na prawie pomorsko-polskiem. R. 1367 komtur tucholski Zygfryd von Gerlachsheim nadał jej prawo chełmińskie. Sołtysem był wtedy Herman z Karsina, który posiadał 3 włóki wolne dziedziczne; od sądów mniejszych które wykonywa bierze trzeci grosz; także i z karczmy trzeci grosz był jego. Od reszty 30 włók dawali osadnicy od każdej włóki po 13 skotów czynszu i po 2 korce owsa, jeden korzec za chełmińskie prawo, a drugi korzec za kury. Z łąk te należały do wsi, które się ciągnęły niżej mostu, który idzie przez strugę Parzencię aż do wody Jezierze nazwanej. Na krzyżackich łąkach mieszkańcy tutejsi od każdej włóki siekli pół morgi siana, grabili i zwozili. Obecnie ma D. 5904 mg. szlacheckiej części i 154 mg. włośc.; bud., 35, dm. mieszk. 13; kat. 153, ewang. 29. 2.), D., niem. Damerau, w starych dokumentach krzyżackich Dachsdamerow, wś włośc. i ryc., pow. człuchowski, par. i pocz. Przechlewo. Szkoła we wsi. Wieś ta istniała od najdawniejszych czasów; urządzona była na prawie pomorsko-polskiem. R. 1373 Henryk von Kniprode mistrz wielki krzyżacki zaprowadził prawo chełmińskie. Dwie trzecie wioski i młyn posiadał jako dziedziczną własność Jakób z Dąbrowy. Za to pełnił służbę wojenną na każde zawołanie w wyprawach i w domu ku obronie z koniem ze zbroją (Platendienst), pomagał z ludźmi swymi w potrzebie zamków krzyżackich: budować, stare naprawiać i rozwalać. Od każdej włóki dawali 1 korzec owsa, 1 funt wosku rocznie i jeden chełmiński fenig, albo 5 pruskich na św. Marcin. Pozostałą trzecią część trzymali pod temi samemi warunkami Mikusz i Tomasz bracia i Wojtek Wentzke, Jakób i Tomasz bracia. Stawali także konno na wojnę, naprawiali zamki i t. d. Granice wioski tak podaje dokument niemiecki, który nazwy polskie zapewne nie zawsze dokładnie wypisuje: Od jeziora Rybna drogą idąc do bagna Cieszerzino, stąd do Weislasedliczka po lewej mając; stąd w górę idąc aż do Slonynegac, stąd do Lipiny, stąd do granic Przichilona, stąd do strugi Cirzyszna, stąd do rzeki Sępolny i stąd znowu do jeziora Rybna, które z obu brzegami do wsi należy. Obecnie obszaru ziemi obejmują dobra szlach. 3091 mg., włość. 1849 mg.; pospołu budyn. 109, domów miesz. 48, katol. 265, ewang. 139. 3.) D., niem. Damerau, osada do miasta Człuchowa należąca, pow. człuchowski; par. i poczta Człuchowo, szkoła Kałdowo; obszaru 293 mg., budyn. 10, domów mieszk. 3, kat. 23. 4.) D., niem. Damerau, król. leśnictwo, należace do nadleśnictwa Lindenberg, pow. człuchowski; par. i pocz. Człuchowo, szkoła Kałdowo; 3 domy, kat. 2, ewang. 7. 5.) D., niem. Damerau, wś włośc., ma przywilej z r. 1352, pow. malborski. Obejmuje 8 włośc., 1 ogrodnika, obszaru sto włók, kat. 241, ewan. 116, dm. mieszk. 21. Szkoła w miejscu. Par. Lichnowy, pocz. Tczew. Odległość od Malborga 2 mile. 6.) D., inaczej Grabowa Buchta, folw. nad Czarną wodą i król. leśn., pow. świecki, należy do nadleśn. Przewodnik (Bühlowsheide), parafia i szkoła Jeżewo, poczta i stac. kol. żel. Laskowice. Budynk. 4, katol. 5, ewang. 22. 7.) D., wś włośc., założona przez miasto Elbląg, pow. elbląski, leży na wzgórzu nad rzeczką Homel, która tu pędzi dość intratną papiernię. Zawiera obszaru 1396 mórg, w czem i bór liczony; posiadłości włośc. 9, ogrodników 24, katol. 26, ewang. 250, baptystów 10, menonitów 2. Dom. mieszk. 37; szkoła, parafia i poczta Elbląg. Odległość od miasta ¾ mili. 8.) D., była wś w Prusach zachodnich, która należała do klasztoru oo. cystersów w Oliwie pod Gdańskiem. Według oryginalnego dokumentu archiwum królewieckiego znajdował się tu oddawna kościół katolicki pod wezwaniem św. Jakóba. Dawniejszy zakonnik oliwskiego klasztoru a wtedy oficyał i sufragan pomorski Mikołaj nadał temu kościołowi odpust roku 1452; ob. Ledebur „Neues Allg. Archiv“ II, 234. Obecnie wioska po cystersach oliwskich z nazwą Dąbrowa, w którejby istniał kościół, nie jest znajoma. 9.) D., osada, należąca do Świecina, pow. wejherowski; odległość od Wejherowa 2¼ mili. Dobra dawniejszych cystersów w Oliwie. 10.) D., dobra ryc., pow. kartuski, należące do Puzdrowa, pół mili od poczty i paraf.
