licy hodowla wina, łomy gipsu, źródła solne, pokłady węgla kam. Parafia katolicka B. liczy 1348 dusz.; katolicki dom modlitwy r.1865 kupiony przez parafian.
Bachnau, rzeczka; uchodzi do Fryszhafu, przyjmując rzekę Omurę, na wschód od Pasargi (według W. Pola; w dykcyonarzu W. Hoffmanna nie wzmiankowana).
Bachnowate, wś, pow. Turka, o 19 kil. od st. p. Borynia, w par. rz. kat. Turka z par. gr. kat. w miejscu. Własność Towarzystwa Leśnego.
Bachnowatka, potok, także Bachmatów zwany, w pow. Turka w Galicyi; wyplywa z połonin karpackich, na zachodnim ich stoku, w obrębie gminy Bachnowate, z kilku strumieni leśnych. Płynie z razu na zachód opłókując południowe stoki Kiczery bachnowackiej (959 m.), poczem zwraca się nagle ku południowemu zachodowi i dąży obszerniejszą doliną po pod Kamienną górą (839 m.), przybierając liczne pomniejsze potoczki, spływające z połonin. Poniżej Bachnowatego koryto jego rozszerza się, a przerznąwszy kilkakrotnie drogę bachnowacką, wchodzi w obręb gm. Rykowa i po trzyćwierciomilowym biegu wpada do potoku Zawadki.Br. G.
Bachór, młyn, pow. brodnicki, par. Górzno.
Bachórka, wś, pow. nieszawski, gm. i par. Bądkowo. Młyn wodny. W 1827 r. było tu 8 domów i 89 mieszk.
Bachorka, potok, także Nową rzeką, dawniej Suchowolką czyli Hodwisznią (Odwisznia) zwany, powstaje z rozległych niegdyś moczarów w obrębie gm. Suchejwoli, w okolicy m. Lubachowa, w pow. cieszanowskim. Jest on właściwie sztucznym, wykopanym kanałem w celu osuszenia okolicznych moczarów, łączącym się dwukrotnie z rzeczką Lubaczówką (ob.), z prawego jej brzegu. Kanał ten ciągnie się od Lubaczówki w obrębie gm. Borchowa, a płynąc ku zachodowi, granicą między Borchowem i Opaką, przechodzi w obręb gminy Suchowoli, gdzie pod nazwą Suchowolki przerzyna niezmierzone bagna; w dalszym ciagu płynie w kierunku południowo-zachodnim przez gminy Starego sioła i Bachory; zkąd nazwa jego Bachorka. Dalej przepływa przez Wólkę zapałowską i Zapałów pod nazwą Nowej rzeki i po dwumilowym biegu łączy się tutaj z Lubaczówką, dopływem Sanu. Br. G.
Bachorska-wola, wś, przyległa z Bachorzynem (ob.).
Bachorski potok, ob. Złotnik.
Bachorz, strumyk mały w obrębie gm. Bachorza w pow. brzozowskim w Galicyi, wypływa z wzgórz, ścielących się między gminami Bachorzem a Laskówką; płynie w kierunku południowo-zachodnim i uchodzi śród wsi Bachorza do potoku Złotnika czyli Szklarskiego potoku. Br. G.
Bachorz, wś, pow. brzozowski, z parafiami obu wyznań w miejscu, o 3 kil. od st. p. Dynów; dawniej B. był filią gr. kat. par. Harta, dziś jest parafią gr. kat. dek. birczańskiego z filią w Dynowie. Jest w B. szkoła 1-klasowa.
Bachorza, rozległa łąka błotnista, stanowiąca kiedyś dno jeziora czy też rzeki (w dokumencie z 1297 nosi miano fluvium w kod. dypl. Rzyszczew. IV - 142), która łączyła Gopło oz Wisłą; poczyna się w W. Ks. Pozn. na północnym krańcu Gopła, w granicę królestwa wchodzi w pow. nieszawskim, pomiędzy wsiami: Kobielice i Bronisław i ciągnie się ku wschodowi z małym łukiem ku północy, pomiędzy wsiami: Sędzin, Krzywosądz, Kuczkowo, Czołpin, Siniarzewo, Ujma, Słupy, Krotoszyn, Wysocinek i zamłynem Wolica na północ od Brześcia kujawskiego, łączy się z rzeką Zgłowiączką. B. niegdyś miała wielkie znaczenie handlowe, jako droga wodna między okolicami Gopła a Wisłą i Bałtykiem; żegluga na niej mogła jednak odbywać się tylko w czasie przyboru wiosennego. Błota te są prawdopodobnie pozostałością po jednej z odnóg, któremi Gopło łączyło się niegdyś z Wisłą. Dotąd jeszcze przez strumień Zgłowiński sięgają one koryta Wisły pod Włocławkiem. W 1836 r. z polecenia rządu wykopano kanał, lecz dla złej niwelacyi skutku nie osiągnięto. Dopiero 1858 właściciele sąsiedni spólnemi siłami wykopali, pod kierunkiem technika Tonna, kanał trzy mile długi, 6 st. szeroki a 10 głęboki, który osuszył do 4,000 morgów, i kosztował do 7,000 rs.
Bachorze, wś pryw., pow. konstantynowski, gm. i par. Huszlew.
Bachorze, niem. Bachorz, leśnictwo, pow. chojnicki, niedaleko Chojnic.
Bachorzec, Bachórzec, wieś, pow. przemyski, nad rzeką Sanem, tuż obok miasteczka Dubiecka, przy gościńcu rządowym, idącym z Przemyśla na Dubiecko, Dynów do Krosna. Obszar dworski posiada 405 m. ról ornych, 112 m. łąk i ogrodów, 95 m. pastwisk, 240 m. lasu. Włościanie posiadają: ról ornych 750 m., łąk i ogrodów 63 m., pastwisk 75 m. Ludności ma 990, z tego rz. kat. 930, resztę żydów; ma parafią łacinską w miejscu, należącą do dekanatu dynowskiego. Niegdyś nazywała się ta wieś Bachorzek. Niewiadomo kto i kiedy tę parafią zalożył i już w roku 1640 (w czasie wizytacyi Fryderyka Alembeka) nie było żadnego dokumentu pierwotnej fundacyi. Zdaje się jednak, że w wieku 16, w którym ta wieś należała do dóbr Dubiecko, straciła wszystkie swoje dokumenta w czasie napadu heretyków. W przywileju fundacyi misyo-
