średzkl, ob. Jerzyńskie olędry. 7.) B., domin., pow. średzki, 902 morg rozl., ob. Sulencin. Stac. poczt. Zaniemyśl o 8 kil., stac. kol. żel. Sulencin o 1 kil. M. St.
Borowo, 1.) niem. Borrowo, wś z folw. Babiskok, Krzywydół i Kurzamęka, pow. kartuski, o 1 m. od Kartus, par. Żukowo. 2.) B., niem. Borrowo, osada, pow. wejherowski, st. p. Wejherowo, par. Luzyno, młyn, torfiarnia, 75 mk. 3.) B., niem. Borrowen, wś, pow. ządzborski, st. p. Rybno. 4.) B., lub Borowy-Młyn, po niem. Borowomühle, młyn, pow. olsztyński. 5.) B., niem. Schönfliess, wś ryc., pow. kościerski, par. Wysin, niegdyś własność Raszewskich.
Borowo, 1.) niem. Bohrau, mko, pow. strzeliński, nad rz. Ślęzą, z parafią katolicką i dekanatem dyecezyi wrocławskiej. Już 1202 r. za Henryka Brodatego istniał tu zamek, do którego należała pobliska wś Schoenfeld, wtedy Pulcher campus zwana. R. 1310 powstało mko, wtedy bowiem książęta Bolesław i Henryk udzielili klasztorowi lubiąskiemu, do którego B. należało, prawo osadzania rękodzielników koło zamku. Trzy jarmarki, st. dr. żel. z Wrocławia do Oleśnicy. 2.) B., niem. Bohrau-Seiffersdorf, wś, pow. bolkowicki, nad Szaloną Nissą, w par. kat. i ew. Rohnstock. 3.) B., niem. Windisch-Bohrau, w r. 1295 „Borow polonicalis,“ wś, pow. kożuchowki, par. katol. w miejscu. W tymże powiecie wsie Hohen-Bohrau, Mittel-Grossen-Bohrau, Nieder-Grossen-Bohrau i Ober-Grossen-Bohrau, zowią się też w dokumentach z XIII w. „Borow“.
Borowomühle, ob. Borowo.
Borowsk, m. pow. gub. kałuskiej, 9491 mieszkań., 740 wiorst od Petersburga a 80 od Kaługi odległe. Bank, stac. poczt.
Borowskie, nazwa wielu wsi w b. ziemi bialskiej, dziś gub. grodz., np. B.-Michały, B.-Skorki. B.-Żaki, B.-Cibory, B.-Gziki, B.-Szepiotki, B.-Ołki, B.-Wypuchy.
Borowski Majdan, wś, pow. krasnostawski, gm. Rudnik, par. Płonka.
Borowszczyzna, 1.) wś i folw., pow. kalwaryjski, gm. Raudań, par. Kalwarya, niegdyś należała do tatarskiej rodziny Achmatowiczów, następnie rozpadła się na drobne części, należące do różnych włascicieli. Do B. należała dawniej wś Turopole czyli Toropele. 2.) B., wś, pow. maryampolski, gm. Gudele, par. Wejwery.
Borowszczyzna, wś w pow. sokólskim, gub. grodz., o 16 w. od Sokółki.
Borowszczyzna, przysiołek Tarnowicy leśnej.
Borowucha, wś w gub. witebskiej, przy trakcie z Połocka do Dryssy.
Borowy, folw., pow. obornicki, ob. Górka.
Borowylas, niem. Borrowilas lub Kablau, osada, pow. kartuski, st. p. Sulęcin.
Borowy Młyn, 1.) niem. Heidemuehl, wś włośc., p. człuchowski, par. Borzyszkowo, st. p. Lipnica, 10841 m. rozl., 83 dm., 750 kat., 572 kat. Por. Heidemühl. 2.) B., niem. Heidemuehl, kol., pow. świecki, par. Płochocin, gm. Bąkowo, st. p. Warlub, ma wraz z Borową Karczmą 321 m. rozl., sama zaś 3 dm., 20 mk., 4 kat. 3.) B., niem. Heiden, folw. i kol., pow. sztumski, par. Pestlin, 13 dm., 108 mk., 102 kat.
Borowy młyn, 1.) młyn wodny do wsi Pryszowic, pow. gliwicki, należący. 2.) B., młyn wodny tuż pod Gliwicami.
Borowy potok, ob. Balica.
Borreck, Borrek, ob. Borek.
Borrek, właściwie Borek, wś, pow. opolski, par. Czarnowąs, z wyborną cegielnią i folw. Oderhof (od r. 1832).
Borrenczyn, ob. Borzęcin.
Borrishoefchen, to samo co Borishof.
Borrowagora, ob. Borowa góra.
Borrowen, ob. Borowe.
Borrowitz, ob. Borowice.
Borrowo, ob. Borowo.
Borrowz, ob. Borowiec.
Borrowze, ob. Borowce.
Borruschin, ob. Borucin.
Borsakówka, ob. Kodyma.
Borschau, ob. Boroszewo.
Borschthal, ob. Bosztal.
Borsigwerk, wzorowa osada hutnicza, górnicza i fabryczna, pow. bytomski, st. dr. żel, z Bytomia do Gliwic. Najumiejętniej urządzona i najeżona kominami osada, wielce schludna i rozwijającą się bardzo szybko; leży na południe od stacyi.
Borsikowo, okrąg wiejski w gm. Łuckawieś, pow. dzisieński, liczy w swym obrębie wsie: Jałowiki, Jakimowce, Piskuny, Czujki, Miszuty, Łabucie, Wasiuki, Małonka, Polilejki, Zadniki
Borsinowe, ob. Borzynowo.
Borsk, wś włośc., pow. chojnicki, par. i gm. Wiele, st. p. Karszyn, 4733 m. rozl., 17 dm., 148 mk., 137 kat.
Borski, potok w obr. gm. Gajów niżnich, wytryska w parowie po północnej stronie gościńca drohobycko-stryjskiego; płynie na północ i w Gajach niżnich łączy się z Lutyczyną, dopływem Tyśmienicy. Br. G.
Borskoje, wś, pow. buzułucki, gub. samarska, st. p. i st. dr. żel. orenburskiej.
Borsków, wś, pow. winnicki, należała do Potockich, dziś do klucza woroszyłowieckiego spadkobierców hr. Krasickiego; ob. Woroszyłówka.
Borsuk, źródłosłów kilku nazw miejscowości polskich. To miano pochodzi prawdopodobnie nie od gnieżdżenia się borsuków lecz od osadników t. n., jak tego dowodzą takie nazwy jak Borsukowizna,
