Borowa, wś, pow. cieszyński, parafia katolicka dek. frydeckiego, liczy kat. 2534, ewangelików 70, izraelitów 12, szkoła ludowa.
Borowa góra, przysiolek wsi Basznia.
Borowagóra, niem. Borrowagora lub Heland, osada, pow. wejherowski, par. i st. poczt. Kielno.
Borowa karczma, niem. Heidekrug, pow. świecki, gm. Bąkowo, par. Płochocin, st. poczt. Warłub.
Borowa wola, wś włośc., pow. opoczyński, gmina i par. Klwów, leży przy drodze bitej; ma 192 morg obszaru, 9 dm., 72 mk.
Borowce, Grębowiaki albo Lisowiaki, ob. Mazury.
Borowce, 1.) wś, pow. noworadomski, gm. Koniecpol, par. Dąbrowa. 2.) B.-Mierzejewo, wś szlach., pow. ostrołęcki, gm. i par. Troszyn. Obszaru ma 275 m. i 64 mk. Gniazdo Borowskich, wspominane w dokumentach z roku 1438 r. Br. Ch.
Borowce, Boroutz, wś, pow. kocmański na Bukowinie, ze stacyą pocztową i parafią grecką nieunicką, własność klasztoru Formosa w Mołdawii.
Borowce, niem. Borrowze, wś i młyn, pow. kartuski, st, p. Żuków.
Borówce, wś, w pow. lęborskim ziemi pomorskiej.
Borowe, 1.) wś i folw., pow. grójecki, gm. Borowe, par. Przybyszew. Leży na krawędzi szerokiej i podmokłej niziny rz. Pilicy, z lewego brzegu, pomiędzy Mogielnicą a Przybyszewem. Posiada urząd gminny, szkółkę elementarną, gorzelnię i browar. W 1827 r. było tu 40 dm. i 361 mk., obecnie 64 dm. Gmina B. należy do s. gm. okr. III w Błędowie, st. p. w Grójcu, odl. od Grójca 23 wiorst. W gminie znajdują się dwie gorzelnie, młyny wodne, olejarnie i 2 szkoły elementarne. Ludności 5122. 2.) B., okolica szlach., pow. przasnyski, gm. i par. Krzynowłoga. W obrębie jej mieszczą się wsie B.-Chrzany, posiada budynków 10, mk. 79, 120 m. ziemi. B.-Gryki, 60 morg obszaru, 4 dm., 27 mk. 3.) B., wś, pow. ostrowski, gm. Orło, par. Brok. Znajdują tu się dwa jeziora zwane Stary Bug i utworzone przez odnogę Bugu. Pierwsze ma 37 morg, drugie 17 morg obszaru (według L. Wolskiego). 4.) B. Przytuły, pow. kolneński, ob. Przytuły 5.) B., ob. Borowo. Br. Ch.
Borowe, 1.) znaczne dobra i wś na południowym krańcu powiatu pińskiego, śród lasów i błot wielkich, w gminie kuchecko-wolskiej, w 2-im stanie policyjnym (lubieszowskim), w 4-m okręgu sądowym. Dobra te są dziedzictwem Kraszewskich, mają obszaru 15750 morg. Al. Jel. 2.) B., wś, pow. mozyrski, nad rz. Uborć. 3.) B., wś, gub. witebska, nad rz. Dubną.
Borowe, 1.) (i Łęgowe), wieś, pow. żółkiewski, nad rzeczką Ratą, o 5 kil. na półn. wschód od Mostów wielkich a 4 mile w tym samym kierunku od Żółkwi. Przestrzeń posiadłości więk. pastwisk 20, lasu 447 morg.; posiadłości mniej roli ornej 245, łak i ogrod. 223, pastwisk 34; leży śród ogromnych lasów, w piaskach, śród bagien. Ludność gr. kat. 655, izrael. 23, razem 678; obiedwie parafie w Mostach wielkich. Właściciel większej posiadłości Adolf Udrycki. 2.) B., przysiołek wsi Piła. 3.) B., ob. Potylicz. 4.) B., ob. Boronie.
Borowe, 1.) Stare, niem. Alt-Borrowen, wś, pow. niborski, st. p. Nibork. 2.) B. Nowe, niem. Neu-Borrowen, wś, pow. niborski, st. p. Jedwabno. 3.) B., młyn, pow. kościerski, par. Lipusz.
Borowe, 1.) Małe, inaczej Świniarki, po węg. Kis-Borove, wś w hr. liptowskiem (Węgry), osada polsko słowacka, 480 mieszk. 2.) B., Wielkie, po węg. Nagy-Borove, kościół filialny, 670 mieszk. Polaków i Słowaków. 3.) B., węg. Boro, wieś w hr. ziemneńskiem (Zemplin, Węg.), nad rz. Laborcą, kościół paraf. gr. katol., uprawa roli, 308 mk. H. M.
Borowejnie, folw., pow. wiłkomierski, par. Wiżuny, do klucza wiżuńskiego niegdyś należący, odprzedany Janowi Adamkowiczowi.
Borowen, ob. Borowo.
Borowian, ob. Bór.
Borowiany, ob. Zębowice.
Borowica, wś, pow. chełmski, gm. i par. Pawłów. W 1827 r. było tu 32 dm., 295 mk.
Borowica, 1.) wś, pow. czehryński, prawie łączna ze wsiami Mudrówką, Szabelnikami i Bużynem, leży na samym krańcu onej listwy piaszczystej, która się ciągnie pomiędzy Dnieprem z jednej strony a Taśminą i niedostępnemi błotami Irdynia z drugiej strony. Nazwisko wsi tej wzięło początek od swego położenia pośród borów, które przed laty przeważnie tę okolicę zapełniały. B., nazywana dawniej miasteczkiem, miała pierwszą posadę swoją nie tam gdzie dziś ale bliżej Dniepru a raczej odnogi jego Hreczanką nazywającej się. Mko to należało do starostwa czerkaskiego i było małem stanowiskiem obronnem, wysuniętem naprzód od m. Czerkas ku „dzikim polom“, i jakby się zdawało trzymającem strażu wstępu do tego starostwa. Lustracya z 1616 r. wyraża: „To miasteczko od lat trzech osiadło na gruncie czerkaskim. Jest w niem domów posłusznych 50, kozackich domów 100. Powinności poddani nieoddają żadnych, względem słobody, którą im pozwolono do lat 20; jednak po wyjściu słobody też powinności jako i mieszczanie czerkascy odprawować będą powinni“. Według zaś rewizyi z r. 1622 już domów posłusznych było w B. 70, a kozackich nieposłusznych 150. Słobody mają do lat 12. „Jest
