roli ornej 364, łąk i ogrod. 32, pastwisk 258, lasu 1077; posiadłość mniej. roli ornej 836, łąk i ogrod. 169, pastwisk 118. Ludności rzym. kat. 33, gr. kat. 913, izrael. 103, razem 1049. Należy do rzym. kat. parafii w Wojniłowie; gr. kat. parafią ma w miejscu, która należy do dekanatu halickiego. W tej wsi jest prywatna kaplica rzym. kat. obrządku i szkoła filialna. Właściciel większej posiadłości Ludgard hr. Grocholski.
Błudów, 1.) wś, pow. ostrogski, na północ od Braniowa o 5 wiorst. Należała niegdyś do ks. Ostrogskich, później do Jabłonowskich a w 1802 r. dostała się Mossakowskiemu i Żyłłokowi Kamieńskiemu. Mossakowski swoją część sprzedał Leńkiewiczom, a Kamieński w 1875 r. kolonistom czechom. Wś B., w okolicy bezleśnej, rozrucona na dwóch wgórzach, pola orne płaskie, pokład ziemi czarnoziem, obok wsi jest rzeczka bez nazwiska; formuje staw, na którym jest młyn; wieś ta ma cerkiew parafial. 2.) B., Błędów, wś, pow. łucki, niegdyś własność Sobieskich, potem Błędowskich. Ruiny pałacu, który budował Jakób Sobieski. Fabryka narzędzi rolniczych i gorzelnia; 900 mk. Dziś własność hr. Rottermunda.
Błudziml, wś, pow. czerykowski, z kaplicą katol. parafii iwandarskiej.
Blugowo, niem. Seehof, wieś, pow. wyrzyski, 188 mk., 2 ew., 186 kat., 48 analf. Ma kościół parafialny dekan. bydgoskiego. 2.) B., domin., pow. wyrzyski, 2341 morg. rozl., 5 dm., 69 mk., 31 ew., 38 kat., 31 analf. Stac. poczt. Łobżenica o pół kil., st. kol. żel. Osiek o 20 kil. M. St.
Bługowo, niem. Blugowo, wś szlach., pow. złotowski, st. p. Lipka, par. Buczek, 2892 m. rozl. (1572 roli ornej, 56 łąk, 225 pastw., 1030 lasu, 9 wody), cegielnia, 5 dm., 128 mk., 8 kat. Por. Debrzno.
Błutkowo, niem. Błotnik, młyn, pow. babimoski, ob. Bronikowo.
Błuzy, przysiołek wsi Krowica.
Błuże, Błuża, dobra ziemskie i wieś w południowo-wschodniej stronie pow. ihumeńskiego, w gm. omelańskiej, w 1-m stanie policyjnym, w 3-m okręgu sądowym, w parafii katolickiej serafińskiej, o 35 w. od Ihumenia, o 4 w. od m. Świsłoczy. Nazwa B. pochodzi od rusińskiego słowa „błudzić“, błądzić, a więc „miejsce błędne“, bo też rzeczywiście wś ta leży w głębi najgłuchszego polesia ihumeńskiego. Po osuszeniu energicznie prowadzonem błot poleskich, B. wiele zysczze na wartości, tak pod względem gleby jak i warunków komunikacyi. Dawniej dobra B. były własnością rodziny Zawadzkich, lecz przez wiano przeszły do Świętorzeckich. Obszar ogólny wynosi 37,200 dzies., grunta są piaszczyste, bardzo nizkie, ale łąk obfitość wielka. Na terytoryum błuskiem ma początek rzeczka Talka, która wpada do Świsłoczy. Mieszkańcy tych okolic drą łyka lipowe, używane na łapcie i plotą lipowe „rohoże“; rzeczy te są przedmiotem handlu miejscowego i rozwożą się na kilka mil dokoła, a rohoże idą do Stołbców i ztamtąd Niemnem do Królewca. Handlem tym kierują wyłącznie żydzi. Al. Jel.
Błyszcz. Tak się nazywa północne ramię Bystrej, szczytu tatrzańskiego, na granicy Nowotarżczyzny z Liptowszczyzną, ponad halą Pyszną, w głównym grzbiecie. Wznosi się 2170,87 m. (Janota). Zowią go takze Błyskim wierchem. Główny grzbiet zwraca się od tego szczytu wraz z granicą galicyjską na północ, potem na zachód ku Klinowi starorobociańskiemu. Na tej przestrzeni leży przełęcz (1946 m.); tędy prowadzi ścieżka z hali Pysznej do doliny Raczkowej. Od B. w przeciwną stronę biegnie główny grzbiet ku wschodowi wraz z granicą aż do Babich Nóg (Kamienistej). Między B. a Babiemi Nogami wznosi się na wysokości 1789 m. przełęcz, tworząca przejście z doliny kościeliskiej do doliny Kamienistej. Na południe od Błyskiego wznosi się Bystra, także Wysokim Wierchem nad Bystrem zwana. Tutaj rozdziela się ta południowa odnoga głównego grzbietu na ramię zachodnie między Raczkową i Bystrą potokiem i wschodnie między potokami Bystrą i Kamienistą. Pierwsze ramię kończy się szczytem Jeżową. Ściana tego ramienia od Bystrej po Jeżową otacza od zachodu górną część doliny nad Bystrą, która dwoma żebrami na trzy dzieli się ramiona. Pierwsze żebro ku dolinie 600 m. długie na południowy zachód od Bystrej; w niem 400 m. od gł. grzb. wierch 1984 m. wysoki. Między ścianą doliny wschodnią a pierwszem żebrem znajduje się staw i kilka pomniejszych młaczek; ramię między pierwszem a drugiem żebrem zowie się Suchy Żadok. Między drugiem żebrem a Jeżową wznosi się trzecie ramię doliny; wschodnie zaś ramię wychodzące od Bystrej ciągnie się między potokami Bystrą i Kamienistym. W tem ramieniu wznoszą się szczyty Kobyle, Szerokie Upłazy, Kotłowa. Br. G.
Błyszcza, szczyt w Karpatach lesistych, w dziale między przesmykami skolskim a delatyńskim, 1213 m. wys.
Błyszczanka, wieś, pow. zaleszczycki, o 2 mile na północ od Zaleszczyk, między rzekami Seretem i Dupą. Ponieważ brzegi tych rzek pokryte są lasami, przeto wieś ta, pomimo że na głębokiem Podolu galic. położona, otoczoną jest lasami. Przestrzeni posiadłość większa zajmuje roli ornej 391, łąk i ogr. 7, pastw. 17, lasu 521; posiad. mniejsza zajmuje roli ornej 655, łąk i ogrod. 122, pastw. 31 morg. Ludność rzym. kat. 155, gr. kat. 892, izrael. 22: razem 1049. Należy do rzym. kat. parafii
