Błota, przysiołek wsi Niepołomic.
Błota, ob. Błoto.
Błotki, wś, pow. węgrowski, gm. i par. Stara wieś; posiada 20 dm., 140 mk. i 235 morg obszaru.
Błotków, 1.) wś, pow. bialski, gub. siedlecka, gm. Kobylany nadbużne, par. Terespol, ma szkołę wiejską. W 1827 r. było tu 48 dm. i 357 mk., obecnie 62 dm. i 336 mk. 2.) B., dawniejsza nazwa Terespola w pow. bialskim.
Błotnia, Bołotnia, mała wioska, pow. radomyski, śród lasu i moczarów, o 10 w. od wsi Przeborska, do parafii której należy i z którą stanowi jeden majątek. Mieszkańców 38, wyznania prawosławnego; trudnią się leśnym przemysłem; zarząd gminny we wsi Przeborsku, policyjny w m. Iwańkowie. Kl. Przed.
Błotnia, wś, pow. przemyślański, o 2½ mili od Przemyślan w południowo-wschodnim kierunku, przy gościńcu rządowym przemyślańsko-brzeżańskim. Przestrzeni posiadłość większa zajmuje: roli ornej 370, łąk i ogrodów 140, past. 23, lasu 707 morg.; posiadłoć mniejsza roli ornej 1161, łąk i ogrod. 687, pastw. 220, lasu 19 morg. Ludność rzym. kat. 59, gr. kat. 1005, izrael. 7; razem 1071. Należy do rzym. kat. par. w Firlejowie; gr. kat. paraf. ma w miejscu, należącą do dekanatu narajowskiego. Wieś ta posiada szkołę etatową. Właściciel większej posiadłości; magistrat miasta Lwowa na skutek aktu fundacyjnego zrobionego przez Gosiewskiego, byłego właściciela tej włości, a ostatniego z rodu Gosiewskich, niegdyś magnatów litewskich.
Błotnia, 1.) rzeczka, wytryska w obr. gm. Błotni w pow. przemyślańskim z pod wzgórza B. zwanego (404 m.) i płynie zrazu na południe, poczem zwraca się łąkami na zachód, przepływa wieś B., wązką dolinką międzywzgórzystą zrasza łąki janczyńskie i poniżej Janczyna uchodzi do Gniłej Lipy z lew. brz. Długość biegu 11 kilometrów. 2.) B., potok, wypływa na błotach kuliczkowskich, w pow. sokalskim, płynie na wschód temiż błotami, zabierając ich wody i tworząc granicę między gm. Mostami Wielkimi a Sielcem; opłukuje północne podnóże góry Maziarnią zwanej (211 m.), poczem zwraca się ku północnemu wschodowi i w Sielcu wpada do Raty z lew. brz. Długość biegu 7 kil. Br. G.
Błotnica, 1.) wś i folw., pow. radomski, gm. i par. t. n. Posiada kościół par. od XIV w. W 1403 r. istniał już drewniany, obecny murowany, okazały, rozpoczęto w 1759 r., ukończono zaś dopiero od 1852 do 1868 r. Znajduje tu się obraz M. Boskiej cudami słynący. Przy parafii dom schronienia dla 3 kalek (?). We wsi znajduje się urząd gminny. Por. Tyg. Ill. (z 1869 N. 85). Par. B. dek. radomskiego ma 3176 dusz. Gm. B. ma 16,927 m. obszaru i 4458 mieszk.; s. g. okr. II i st. p. w os. Jedlińsk o 10 w., od Radomia w. 21. W gminie znajduje się gorzelnia, browar i cegielnia we wsi Kiełbowie, olejarnia we wsi Wólka pierzchnicka oraz młyn wodny Brodzie. W skład gm. wchodzi 28 wsi: Dębowica, Sopot, Kiełbów, Siekluki, Gord, Żdżary, Wola gordowska, Trąbki, Mokrosęk, Jankowice, Górna wola Maryanki, Kobylnik, Osów, Gutów, Bród, Ludwików, Ryki, Pierzchnia, Wólka pierzchnicka, Kadłubek, Nowa-wola, Kadłub, Porzecze i Żabnia wola. 2.) B., wś i folw., pow. i par. Końskie, gm. Duraczów. W 1827 r. było tu 16 dm. i 124 mk. Br. Ch.
Błotnica, niem. Blotnik, wieś, pow. babimoski, 35 dm., 354 mk., wszyscy kat., 96 analf.
Błotnica, niem. Blottnitz, wś i ordynacya, pow. wielkostrzelecki, w par. katol. Centawa.
Błotnik, niem. Blatnick, folw. dóbr Wojcieszkowice Wielkie w pow. sycowskim.
Błotno, mko na Litwie, na płn. od Lidy. Około 1738–40 pijarzy mieli tu szkoły, ale wyparli ich jezuici wileńscy.
Błotnowola, wś, pow.stopnicki, gm. Pawłów, par. Ostrowce. Szkoła wiejska. W r. 1827 było tu 57 dm. i 358 mk.
Błoto, 1.) wś rządowa, pow. kielecki, gm. i par. Suchedniów, leży w dolinie, w pobliżu traktu kielecko - radomskiego. 2.) B., folw., pow. łódzki, gm. i par. Beldów. Istnieje tu gorzelnia, dystylarnia wódek słodkich. Br. Ch.
Błoto, Błota, dwie wsie w pow. chełmińskim, jedna nazywana przez Niemców Blotto, druga Blottobruch. Pierwsza należy do par. Starogród, ma 2325 m. rozl., 37 dm., 324 rok., 11 kat. i st. p.; druga do par. Unisław, ma 154 m. rozl., 18 dm., 106 mk. ewang. Obie leżą w nizinach nadwiślańskich, w żyznej, bagnami i czarnoziemem przerywanej okolicy.
Błoto, kanał w pow. chełmińskim, pomiędzy bagnem Błoto a jeziorem Wieczno, 1½ mili od Wąbrzeżna i 1½ mili od Chełmży, przeznaczony do zniżenia wody w jeziorze Wieczno i osuszenia sąsiednich bagien, obejmujących razem 6000 morgów magd. obszaru. Już r. 1777 zaczęto bagna to osuszać, na co wydano do 1806 r. 39,000 tal. W czasach wojennych, które po 1806 r. nastąpiły, zaniechano meloracyi; co do tego czasu zrobiono, poniszczyło się i dopiero około r. 1850 na nowo wykopano kanały, które 15,000 tal. kosztowały. Dalszy ciąg kanału B. od jeziora Wieczno, łączący się z rzeczką Bachą, aż do granicy powiatu chełmińskiego przy wsi Zajączkowo, nazywa się kanał Wieczno. Za pomocą tych kanałów osuszono do 1855 r. 3250 m., 63 prętów, z których przyłączono do Przydworza 933 m., 106 pr., Boczyna 656 m., 146 pr., Nielubia 265 m., 85 pr., Trzcianka 372 m., 5 pr., Ryńska 409
