morgów rozl., 80 domów, 537 mk., probostwo łaciń. w Raciborowicach, obszar dworski jest własnością probostwa św. Floryana w Krakowie, szkoła ludowa dwuklasowa. M. M.
Bienie, niem. Bienien, wś i młyn, pow. ełcki, niedaleko st. p. Grabnik.
Bieniec, wś, pow. wieluński, gm. Mierzyce, par. Pątnów. W 1827 r. było tu 31 dm. i 215 mk. Dawne starostwo płaciło w XVIII wieku 211 zł. kwarty.
Bieniędzice, 1.) inaczej Bieniądzice, wieś, pow. wieluński, gm. Wydrzyn, par. Czarnożyły. W 1827 r. było tu 10 dm. i 115 mieszk. 2.) B., wś i folw., pow. radomski, gm. Wolanów, par. Jarosławice.
Bieniew, Bieniewo, wś, pow. błoński, gm. Passy, par. Pawłowice. W 1827 r. było tu 12 dm. i 147 mk.
Bieniewice, wś, pow. błoński, gm. Passy, par. Błonie. W 1827 r. było tu 19 dm. i 316 mieszk.; obecnie 337 mk. Należy do dóbr Słubice.
Bienin, wś w pow. ełckim, nad jez. Sunowa.
Bieniów, wieś, pow. złoczowski, jest jakby najbardziej na północny wschód wysuniętem przedmieściem Złoczowa. Przestrzeni posiadłosć większa zajmuje roli ornej 307, łąk i ogrodów 50, pastwisk 104 m. Posiadłość mniejsza roli ornej 124, łąk i ogrodów 41, pastwisk 3 m. Ludności rzym. kat. 178, gr. kat. 20, izraelitów 8: razem 206. Należy do obudwu parafij w Złoczowie. W tej wsi jest dystylarnia sławna na obwody: złoczowski, brzeżański i tarnopolski z gorzałki „bieniówką“ zwanej. Własność klasztoru Sióstr Miłosierdzia we Lwowie.
Bieniowce, wś w pow. sokólskim, gub. grodzieńskiej, o 25 w. od Sokółki, dm. 35.
Bieńki, 1.) stare i nowe, wsie, pow. ostrowski, gm. Dmochy Glinki, par. Rosochate. 2.) B., okolica szlachecka, pow ciechanowski, gm. i par. Sońsk. W obrębie jej znajdują się: B. bucice, B. żarne, B. karkuty, B. skrzekoty, B. śmietanki. Przechodzi tędy droga żel. Nadwiślańska.
Bieńki, niem. Bienken, wś i młyn, pow. ządzborski, niedaleko st. p. Rybno.
Bieńkowa Wisznia, wś, pow. Rudki, o ¼ mili od tego miasta oddalona. Przestrzeni posiadłość większa zajmuje: roli ornej 570, łąk i ogrodów 126, pastwisk 38, lasu 733 morg.; posiadłość mniejsza: roli ornej 1044, łąk i ogrodów 206, past. 54 morg. Ludność rzym. kat. 230, gr. kat. 1070, izrael. 27: razem 1327; gr. kat. parafią ma w miejscu, do której należy miasto Rudki z 238 parafianami; razem ta parafia liczy 1308 gr. kat. dusz i należy do dekanatu komarniańskiego. Wieś ta posiada szkołę filialną, należącą do rady szkol. okręg. w Gródku. Właściciel większej posiadłości: Jan Aleksander hr. Fredro.
Bieńkowce, wś, pow. rohatyński, nad rzeczką Świrz zwaną, wpada do Dniestru. B. oddalone są o półtorej mili na zachód od Rohatyna, a o ¼ mili od Podkamienia. Przestrzeni posiadłość większa obejmuje: roli ornej 129, łąk i ogrodów 22, pastwisk 74, lasu 13 morg. Posiadłość mniejsza roli ornej 615, łąk i ogrod. 109, past. 99, lasu 60 morg. Ludność rzym. kat. 2, gr. kat. 488, izrael., 77, razem 567. Należy do rzym. kat. parafii i urzędu pocztow. w Podkamieniu, gr. kat. paraf. ma w miejscu, która należy do dekanatu chodorowskiego archidyecezyi lwowskiej. Wieś ta posiada kasę pożyczkową z fnnduszem 247 zlr. Właścicielka większej posiadłości: Leontyna hrabina Starzeńska. B. R.
Bieńkowice, wś, pow. bocheński, o 4 kil. od Uścia Solnego, w pow. rz. kat. Cerekiew. Własność Sylw. Jasińskiego.
Bieńkowice sędzimirowskie, wś, pow. wielicki, o 12 kil. od Wieliczki, w par. rz. kat. Dziekanowice. Własność Ludwika Gołuchowskiego.
Bieńkówka, wś, pow. myślenicki, ma 3456 morg. rozl., wtem pastwisk 1264, lasu 1003 m., 259 domów, 1469 ludności; paraf. łac. w miejscu, erygowana w r. 1793 przez oderwanie się od parafii w Sułkowicach. Kościół paraf. poświęcony w r. 1808. Szkoła ludowa jednoklasowa. Położenie bardzo górzyste, niedaleko gościńca z Makowa do Żywca. M. M.
Bieńkówka, wś, nad Wisłą, pow. chełmiński, par. Starogród. Bieńkowska kępa (wyspa na Wiśle), wieś w nizinach, zamieszkała przez chałupników t. j. posiadających drobne posiadłości, st. poczt. i tel. Chełmno. Rozl. 2391,03 mórg magd., 75 bud.. 50 dom., 393 mieszk, 347 katolików; na kępie 3 domy i 12 mieszk. W r. 1813 i 1829 zalala wieś Wisła, przerwawszy groblę na długości 710 prętów (1813), a 110 prętów (1829).
Bieńkuny, okolica w pow. trockim.
Bienisłaus, ob. Benisław.
Bieniszewo lub Biniszewo, wś rozkolonizowana, pow. słupecki, gm. i par. Kazimierz., przy drodze z Kazimierza do Konina. Miejsce pamiętne męczeństwem pięciu braci Polaków. Jan, Mateusz, Izaak, Chrystynus i Barnabasz, towarzysze św. Wojciecha, osiedli śród puszczy. Pobożność ich i żarliwość tak zniewoliła Bolesława Chrobrego, że wspierał podobno ich apostolską działalność. Według podania, swawolni żołnierze napadli pustelników tych w nocy i dostatek zabrawszy, pomordowali. Król z wielką czcią zwłoki ich w Kazimierzu kazał pochować, zkąd w następnym 1005 roku do Gniezna przeniesione zostały. Ocalony jednak przełożony ich Benedykt dalej na tem miejscu
