dm., 132 mk., wszyscy kat., 40 analf. 2.) B., domin., pow. wrzesiński, 2020 morg. rozl.; 2 miejsc: 1) B., 2) Bieczewo, 14 dm., 212 mk., wszyscy kat., 86 analf. Kościół paraf. dekanatu miłosławskiego, dawniej pyzdrskiego. St. poczt. i kol. żel. Środa o 7 kil. B. jest gniazdem rodziny wielkopolskiej Bieganowskich, herbu Grzymała; należało do niej do XVII wieku. Bieganowscy założyli i uposażyli kościół na początku XV wieku. Kościół, od początku drewniany, takiż pozostał; znajdował się w nim grób Bieganowskich, teraz zaś już żadnych nie ma pomników przeszłości. B. jest własnością Stan. Bronisza. 3) B., wieś szlach., pow. średzki, 2005 morg. rozl., 2 miejscowości: 1) B., 2) folw. Turek; 15 dm., 159 mk, wszyscy kat., 62 analf., własność Mateckiego. M. St.
Biegłów, wś, pow. pińczowski, gm. Czarnocin, par. Stradów. W 1827 r. było tu 14 dm. i 101 mk.
Biegodzyn, domin., pow. wyrzyski, 458 morg. rozl., 3 dm., 57 mk., 21 ew., 36 kat., 27 analf., stac. poczt. i kol. żel. Łobżenica o 7 kil.
Biegonice, Biegunice, wieś w pow. sądeckim, przy drodze z Starego Sącza do Nowego Sącza, odległa od Starego Sącza o pół, od Nowego Sącza o trzy ćwierci mili. Leży blisko dr. ż. tarnowsko-leluchowskiej i ujścia Popradu, 287 m. npm. Istniała już w r. 1269. W tym bowiem r. św Kunegunda, za zezwoleniem Pawła z Przemankowa, biskupa krakowskiego, miała dać jeden łan na wybudowanie kościoła, który w r. 1646, po zniszczeniu dawnego, odmurowauo. Dziś własność funduszu religijnego. Do B. należy kol Laufendorf.
Biehale (z przysiołkiem Czerniawką), wieś, pow. cieszanowski, o 25 kil. na południe od Cieszanowa a o 17 kil. na połud.-zachód od Lubaczowa, w okolicy piaszczystej, bagnistej i lesistej. Przestrzeni ma posiadłość większa roli ornej 60, łąk i ogrod. 29, past. 4, lasu 399 mórg., posiadłość mniejsza roli ornej 891, łąk i ogrodów 240, pastwisk 318, lasu 191 m. Ludność rzym. kat. 273, gr. kat. 508, izraelit. 65: razem 846. Należy do rzym. kat. parafii w Łukawcu, gr. kat. parafią ma w miejscu, do której należą wsie: Łukawiec z 733 i Nowa Grobla 280 parafian; razem cała parafia liczy 1511 głów grec. kat. wyznania, i należy do dekanatu lubaczowskiego biskupstwa przemyskiego. W Biehalu jest szkoła filialna. Właściciel większej posiadłości: rzym. kat. biskupstwo w Przemyślu. B. R.
Biehlen, ob. Belnach.
Bieholin, mko, pow. borysowski, przy drodze z Dokszyc do Borysowa.
Biejkany, okrąg wiejski, gmina Polany, pow. oszmiański, liczy w swym obrębie wsie Biejkany, Sybirki, Stiemkowszyzna, Razki, Dziejnowo, Łosza, Mindziany, zaśc. Dziejnówka.
Biejko, Bik, różne formy dawnego imienia (Bisław?), stanowiące źródłosłów nazw Bicz, Bików, v. Biejków, Bikcze. Kaz. Stadnicki podaje je w spisie dawnych nazwisk rodowych (Przyczynki do heraldyki polsk. 163 str.). Br. Ch.
Biejków i Biejkowska-wola, właściwie Bików i Bikowska-wola, wsie nad rz. Pilicą, z lewego brzegu, pow. grójecki, gm. i par. Promna, o 6 w. na półn.-wschód od Białobrzeg. W 1362 r. Trojden, ksiązę mazowiecki, nadał B. komesowi Stankowi, od którego potomkowie jego przybrali miano Biejkowskich. Ród ten wygasł obecnie. Była tu dawniej parafia przeniesiona później do Promny. W 1827 r. B. liczył 17 dm. i 140 mk. B. wola (wólka) 20 dm. i 197 mk. Obecnie B. ma 35 dm., a B. wola 19 dm.
Biejniuny, wś, pow. oszmiański, nad rz. Biejniunką, z pięknemi zabudowaniami dworskiemi i młynem murowanym, własność Karczewskich.
Biejżany, okrąg wiejski w gm. Wysoki Dwór, pow. trocki, liczy w obrębie swoim wsie: Biejżany, Będry.
Biekło, niem. Beckel, wś, pow. słupski, na Pomorzu,
Biekowo, ob. Bekowo.
Biel, Biele, są to trawiaste łysiny śród lasów lub mokradle bielem porosłe; ztąd poszły nazwy Biele, Bielice, Bieliny, Bielawy, Bielany. Ta ostatnia oznaczała prawdopodobnie mieszkańców bielu, nie zaś samą miejscowość. Br. Ch.
Biel, wś i folw., pow. ostrowski, gm. Orlo, par. Jasiennica, należy do majoratu Orło, nadanego puł. Kucyńskiemu; ogólna przestrzeń folwarku około 400 morgów, grunt przeważnie bielicowaty, w kulturze.
Biela, rz., z prawej strony wpada do Nissy szląskiej pod m. Nissą; źródła jej na północnych stokach Śnieżnej Góry. Por. Biała.
Biela, strumień, dopływ Opy.
Biela, pagórek, ob. Podbiele.
Bielaki. Nazwa plemienia kaszubskiego w pow. wejherowskim, w okolicach: sworzewskiej, puckiej, oksywskiej.
Bielaki, wś, na zach. półn. krańcu p. borysawskiego, w gminie dokszyckiej, w policyjnym stanie dokszyckim i w okręgu sądowym dokszyckim. Al. Jel.
Bielanka, 1.) wś, pow. myślenicki, o 23 kil. od Jordanowa, rozl. 1032 morg.; ma 40 domów, 219 ludności, parafią łacińską w Rabce wyżnej. Położenie bardzo górzyste, przy gościńcu pobocznym prowadzącym na Węgry. Ślady zdrojów mineralnych, dotąd bliżej niezbadanych. 2.) B., wś, pow. gorlicki, o 8 kil. od Gorlic; rozl. 1748 morg., wtem 777 m. lasu, 70 domów, 381 ludności, par. łacińska w
