ni, dość schwycić przedpięście i trzymać je silnie.
Jeżeli Japończyk i angielski szermierz na pięście zmierzą się z sobą, i jeżeli każdy z nich będzie się trzymał własnej metody, prawdopodobnie zwycięży Japończyk.
Za ogólną zasadę trzeba przyjąć konieczność chwytania pewnych mięśni i nerwów. Najprzód uczą sposobu przewracania przeciwnika za pomocą schwycenia go za rękę. Rękę chwyta się tak, aby pałce znajdowały się nad dłonią prze ciwnika, przyczem zgina się wielki jego palec jaknajbliżej do środkowego palca napastującej osoby. Jednocześnie ten, kto chce drugiego przewrócić, silnie naciska swoim wielkim palcem na muskuł, który łatwo odszukać pod ostatnim stawem trzeciego palca.
Wymaga to znacznej wprawy.
Gdy ręka została w ten sposób ujęta, ten, któremu się to udało, szybko i silnie wygina rękę przeciwnika i stara się go przewrócić. W razie, jeśli się nie jest pewnym powodzenia, podstawia się prawą nogę pod lewą nogę przeciwnika. Szanse zwyciężenia jeszcze staną się większe, jeśli
