Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/82

From Wikisource
This page has been proofread.
   — Oh ! li poulit ! Si tèsto bluio
   An d’uioun fin coume d’aguhio !
E lèu mai, dins la blanco e lisqueto presoun,
   Tres pimparrin elo recato ;
   E, dins lou sen caud de la chato,
   La couvadeto que s’amato
Se crèi que l’an remesso au founs de soun nisoun.

   — Mai, de bon ? Vincenet, n’i’a ’ncaro ?
   — O ! — Santo Vierge ! Ve, toutaro
Dirai qu’as la man fado ! — Eh ! pauro que vous sias ?
   Li pimparrin ? quand vèn Sant Jorge,
   Fan dès, douge iòu, emai quatorge,
   Souvènti-fes !… Mai tè ! tè ! porge,
Li cago-nis !… E vous, bello borno, adessias !

   Coume lou drole se despènjo,
   E qu’elo vite lis arrènjo
Bèn delicadamen dins soun fichu flouri…
   — Ai ! ai ! ai ! d’une voues tendrino
   Subitamen fai la mesquino.
   E, vergougnouso, à la peitrino
S’esquicho li dos man. — Ai ! ai ai ! vau mouri !

   Houi ! houi ! plouravo, me grafignon !
   Ai ! me grafignon e m’espignon !
Courre lèu, Vincenet, lèu !… Es que, i’a ’n moumen…
   Que vous dirai ? dins l’escoundudo
   Grando e vivo èro l’esmougudo !
   I’a ’n moumen, dins la bando aludo
Avien, li cago-nis, mes lou bourroulamen.