Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/472

   Colo Baussenco, Aupiho bluio,
   Vòsti calan, vòstis aguhio,
De nosto predicanço à toustèms gardaran
   La gravaduro peirounenco.
   I soulitudo palunenco,
   Au founs de l’isclo Camarguenco.
La mort nous alóujè de nòsti jour óubrant.

   Coume en touto causo que toumbo,
   L’óublit rescoundè lèu li toumbo.
La Prouvènço cantavo, e lou tèms courreguè ;
   E coume au Rose la Durènço
   Perd a la fin soun escourrènço,
   Lou gai reiaume de Prouvènço
Dins lou sen de la Franço à la fin s’amaguè.

   — Franço, eme tu meno ta sorre !
   Diguè soun darrié rèi, iéu more.
Gandissès-vous ensèn alin vers l’aveni,
   Au grand prefa que vous apello…
   Tu sies la forto ; elo es la bello :
   Veirés fugi la niue rebello
Davans la resplendour de vòsti front uni.

   Reinié fagué ’cò bèu. Un sero
   Qu’entredourmié dins sa coucero,
Ie moustrerian lou rode ounte èron nòstis os :
   Emé douge evesque, si page ;
   Sa bello court, sis equipage,
   Lou rèi venguè sus lou ribage,
E souto lis engano atrouvè nòsti cros.