I jo de l’auro, la segoundo Laisso ana si treneto bloundo, E camino, moudèsto, un rampau à la man ; La tresenco, jouineto encaro, De sa blanco mantiho claro Escoundie ’n pau sa bruno caro, E si negre vistoun lusien mai que diamant.
Vers la doulènto quand fuguèron, En dessus d’elo se tenguèron, Inmoubilo, e’m’acò ie parlavon. Tant dous E clarinèu èro soun dire, E tant afable soun sourrire, Que lis espino dóu martire Flourissien dins Mìrèio en soulas aboundous.
Assolo-te, pauro Mirèio : Sian li Mario de Judèio ! Assolo-te, fasien, sian li Santo di Baus ! Assolo-te ! sian li patrouno De la barquelo, qu’envirouno Lou trigos de la mar furouno, E la mar, quand nous vèi, retoumho lèu à paus !
