Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/422

   E dins l’estàsi que l’emporto,
   Desalenado, mita morto,
Mirèio, d’à-geinoun, èro aqui sus li bard,
   Li bras en l’er, la tèsto à rèire ;
   E dins li porto de Sant-Pèire,
   Sis iue fissa pareissien vèire
L’autre mounde, à travès la teleto de car.

   A si bouqueto que soun mudo ;
   Sa caro bello se tremudo,
E soun amo e soun cors dins la countemplacioun
   Nadon estabousi : dins l’Aubo
   Que cencho d’or lou front dis aubo,
   Palis de meme e se desraubo
Lou lume que vihavo un ome en perdicioun.

   Tres femo de bèuta divino,
   Pèr un draiòu d’estello fino,
Davalavon d’amount ; e coume, au jour levant,
   Un escabot se destroupello,
   Lis aut pieloun de la capello
   Emé l’arcèu que l’encapello,
Pèr ie durbi camin, se garavon davan.

   E, dins l’èr linde, blanquinouso,
   Li tres Mario luminouso
Davalavon d’amount : uno, contro soun sen,
   Tenié sarra ’n vas d’alabastre ;
   E, dins li niue sereno, l’astre
   Que douçamen fai lume i pastre,
Pòu relraire soulet soun front paradisen !