Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/348

   O bèu e jouine labouraire,
   Qu’atalerias à voste araire
Lou loup de la mountagno ! o divin garrigaud,
   Que durberias la roco duro
   À dos pichòti couladuro
   D’aigo e de vin, refrescaduro
Pèr vosto maire, lasso e mourènto de caud ;

   Car, coume iéu, quand tout soumiho,
   Avias placa vosto famiho,
E, soulet emé Diéu, i gorgo dóu Bausset
   Vous trouvè vosto maire. Ansindo,
   Mandas-me ’n fiéu d’aigueto lindo,
   O bon Sant Gènt ! Lou gres que dindo
Me crèmo li peiado, e more de la set !

   Lou bon Sant Gènt, de l’empirèio,
   Entendeguè prega Mirèio :
E Mirèio, autant lèu, d’un releisset de pous,
   Alin dins la champino raso,
   A vist belugueja la graso.
   E dóu dardai fendè la braso,
Coume lou martelet que travèsso un espousc.

   Èro un vièi pous tout garni d’éurre,
   Que li troupèu i’ anavon béure.
Murmurant douçamen quàuqui mot de cansoun,
   I’ a ’n pichot drole que jougavo
   Souto la pielo, ounte cercavo
   Lou pau d’oumbreto qu’amagavo ;
Contro, avié ’n panié plen de blanc cacalausoun.