Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/346

   Souto li fio que Jun escampo,
   Mirèio lampo, e lampo, e lampo !
E li rassado griso, au revès de si trau,
   S’entredisien : Fau èstre folo
   Pèr barrula li clapeirolo,
   Em’ un soulèu que sus li colo
Fai dansa li mourven, e li code à la Crau !

   E li prègo-Diéu, à l’oumbrino
   Dis argelas : O pelerino,
Entorno, entorno-te ! ie venien. Lou bon Diéu
   A mes i font d’aigo clareto,
   Au front dis aubre a mes d’oumbreto
   Pèr apara ti couloureto,
E tu, rimes ta caro à l’uscle de l’estiéu !

   En van peréu l’avertiguèron
   Li parpaioun que la veguèron.
Lis alo de l’Amour e lou vènt de la Fe
   L’emporton, coume l’auro emporto
   Li blanc gabian que soun pèr orto
   Dins li sansouiro d’Aigui-Morto.
Tristas, abandouna di pastre e de l’avé,

   De liuen en liuen, pèr la campagno,
   Parèis un jas cubert de sagno…
Quand pamens se veguè, badanto de la set,
   Au bruladou touto souleto,
   Ni regouloun ni regouleto,
   Trefouliguè ’no brigouleto…
E faguè : Grand Sant Gènt, ermito dóu Bausset !