Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/340

   D’autre couchavon li maniero
   Vers lou móusèire ; à la sourniero,
Asseta su ’no pèiro, e mut coumela niue,
   Di pousso gounflo aquest tiravo
   Lou bon la caud : lou la ’spiravo
   À long raiòu, e s’aubouravo,
Dins li bord escumous dóu cibre, à visto d’iue.

   Li chin èron coucha, tranquile ;
   Li bèu chinas, blanc coume d’ile,
Jasien de-long dóú cast, ’mé lou mourre alounga
   Dins li ferigoulo ; calaumo
   Tout à l’entour, e som, e chaumo
   Dins lou campas que sènt qu’embaumo…
Lou tèms èro seren, e sol, e ’sperluca.

   E coume un lamp, à ras di cledo
   Mirèio passo. Pastre e fedo,
Coume quand lis amourro un subit fouletoun,
   S’amoulounèron. Mai la fiho :
   Emé iéu, i Sànti-Mario
   Res vòn veni, de la pastriho ?
E davans, ie fusè coume un esperitoun.

   Li chin dóu mas la couneiguèron,
   E dóu repaus noun bouleguèron.
Mai elo, dis avaus frustant li cabassòu,
   Es deja liuencho ; e sus li mato
   Di panicaut, di canfourato,
   Aquéu perdigalet de chato
Lando, lando ! Si pèd toucavon pas lou sòu…