Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/334

From Wikisource
This page has been proofread.
   — O, crido, un cop qu’au mas venguères
   Es bèn tu que me lou diguères :
S’un chin foui, un lesert, un loup o ’n serpatas,
   O touto autro bèsti courrènto
   Vous fai senti sa dènt pougnènto ;
   Se lou malur vous despoutènto,
Courrès, courrès i Santo, aurés lèu de soulas !

   Vuei lou malur me despoutènto,
   Parten ! N’en revendren countènto
Acò di, sauto lèu de soun blanc linçoulet ;
   Emé la clau lusènto, duerbe
   Lou gardo-raubo que recuerbe
   Soun prouvimen, moble superbe,
De nóuguié, tout flouri souto lou ciselet.

   Si tresouroun de chatouneto
   Eron aqui : sa courouneto
De la proumiero fes que fagué soun bon jour ;
   Un brout de lavando passido ;
   Uno candeleto, gausido
   Quasimen touto, e benesido
Pèr esvarta li tron dins la sourno liuenchour.

   Elo, emé ’no courdello blanco,
   D’abord se nouso, au tour dis anco,
Un rouge coutihoun, qu’elo-memo a pica
   D’uno fino carreladuro,
   Mereviheto de çourduro ;
   E sus aquéu, à sa centuro,
Un autre bèn plus bèu es leu mai atrenca.