Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/314

From Wikisource
This page has been proofread.
   — Malan de Diéu ! cridè tout-d’uno,
   Se l’avèn basso, la fourtuno,
Vuei aprenès de iéu que pourtan lou cor aut !
   Que sache encaro, n’es pas vice
   La paureta, nimai brutice !
   Ai quaranto an de bon service,
De service à l’armado, au son di canoun rau !

   Just manejave uno partego,
   Que siéu parti de Valabrego
Pèr mòssi de veissèu. Emplana sus la mar,
   Sus la mar tempestouso o lindo,
   Ai vist l’empèri de Melindo,
   Emé Sufren ai treva l’Indo,
E, mai que la marino, agu de jour amar !

   Sóudard peréu di gràndi guerro,
   Ai barrula touto la terro,
Em’ aquel aut guerrié que mountè dóu Miejour,
   E permenè sa man destrùci
   De l’Espagno à l’ermas di Rùssi ;
   E coume un aubre de perùssi
Lou mounde s’espóussavo au brut de si tambour !

   E dins l’ourrour dis arrambage,
   E dins l’angouisso di naufrage,
Li riche, pèr acò, n’an jamai fa ma part !
   E iéu, enfant de la pauriho,
   Iéu que n’aviéu dins ma patrìo
   Pas un terroun à planta riho,
Pèr elo, quaranto an, ai matrassa ma car !