Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/308

From Wikisource
This page has been proofread.
   Alor Ambroi : Quand l’ase bramo,
   I’anés dounc plus traire de ramo :
Arrapas un barroun, e ’m’ acò ’nsucas-lou !
   E Ramoun : Un paire es un paire ;
   Si voulounta dèvon se faire ;
   Troupèu que meno soun gardaire
Crucis, à tèms o tard, dins la gorgo dóu loup.

   Qu’à soun paire un fiéu reguignèsse,
   De noste tèms, ah ! Diéu gardèsse !
L’aurié tua, belèu !… Li famiho, tambèn,
   Li vesian forto, unido, sano,
   E resistènto à la chavano
   Coume un brancage de platano !
Avien proun si garrouio, — acoto, lou sabèn.

   Mai quand lou vèspre de Calèndo ;
   Souto soun estelado tèndo,
Acampavo lou rèire e sa generacioun,
   Davans la taulo benesido,
   Davans la taulo ounte presido,
   Lou rèire, de sa man frouncido,
Negavo tout acò dins sa benedicioun !

   Mai, afebrido e blavinello,
   L’enamourado pichounello
Vèn alor à soun paire : Adounc me tuarés,
   O paire ! Es iéu que Vincèn amo,
   E, davans Diéu e Nostro-Damo,
   Res autre qu’éu n’auramoun amo !…
Un silènci mourtau li prenguè tóuti tres.