Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/302

   E li jour negre de la Vaco,
   Pèr éu li nèblo qu’Avoust raco,
E li contro-soulèu, e l’aubo de Sant-Clar,
   Di quaranteno gabinouso,
   E di secaresso rouinouso,
   Di pountannado plouvinouso,
E peréu di bons an èron li signe clar.

   Dins uno terro labourivo,
   Quand la faturo es tempourivo,
Ai de fes agu vist, atalado au coutrié,
   Sièis bèsti grasso e nervihouso ;
   Èro uno visto mervihouso !
   La terro, bleto e silenciouso,
Plan-plan devans la riho au soulèu se durbié

   E li sièis miolo, bello e sano,
   Seguien de longo la versano,
Semblavon, en tirant, coumprene pèr-de-que
   Fau que la terro se laboure :
   Sèns camina trop plan, ni courre,
   Devers lou sòu beissant lou mourre,
Atentivo, e lou còu tiblan coume un arquet.

   Lou fin bouié, l’iue sus la rego,
   E la cansoun entre li brego,
I’anavo à pas tranquile, en tenènt soulamen
   L’estevo drecho. Ansin anavo
   Lou tenamen que samenavo
   Mèste Ramoun, e que menavo,
Ufanous, coume un rèi dins soun gouvernamen !