Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/30

From Wikisource
This page has been proofread.
   — Bèn ? Mèste Ambroi, aquesto bruno,
   Nous n’en cantarés pas quaucuno ?
Diguèron : es eiçò lou repas que se dor
   — Chut ! mi bons ami… Quau se trufo,
   Respoundè lou vièi, Diéu lou bufo
   E fai vira coume baudufo ?…
Cantas vautre, jouvènt, que sias jouine emai fort !

   — Mèste Ambroi, diguèron li ràfi,
   Noun, noun, parlan pas pèr escàfi !
Mai vè ! lou vin de Crau vai toutaro escampa
   De voste got… D’aut ! touquen, paire
   — Ah ! de moun tèms ère un cantaire,
   Alor faguè lou panieraire ;
Mai aro, que voulès ? li mirau soun creba !

   — Si ! Mèste Ambroi, acò recrèio :
   Cantas un pau, diguè Mirèio.
— Bello chatouno, Ambroi venguè dounc coume acò,
   Ma voues noun a plus que l’aresto ;
   Mai pèr te plaire es deja presto.
   E tout-d’un-tèms coumencè’questo,
Après agué de vin escoula soun plen got :


I

Lou Baile Sufren, que sus mar coumando,
Au port de Touloun a douna signau…
Partèn de Touloun cinq cènt Prouvençau.