Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/280

From Wikisource
This page has been proofread.
 

CANT SETEN

LI VIÈI

Lou vièi panieraire emé soun fiéu, assesta davans lou lindau de sa bòri, trenon uno canestello. — Lou ribeirés dóu Rose. — Vincèn dis à soun paire d’ana demanda Mirèio en mariage. — Refus e remoustranço dóu vièi. — Vinceneto, sorre de Vincèn, pèr ajuda soun fraire à touca Mèste Ambroi, conto l’istòri de Sivèstre emé d’Alis. — Partènço de Mèste Ambroi pèr lou Mas di Falabrego. — L’arribado e lou gousta di meissounié. — Mèste Ramoun. — Lou labour. — Recit d’Ambròsi, responso de Ramoun. — La taulo de Calèndo. — Mirèio declaro soun amour pèr lou fiéu dòu panieraire. — Amaliciado, emprecacioun e refus di parènt. — Endignacioun de Mèste Ambroi. — Napoleon e li gràndi guerra. — Encagnamen de Mèste Ramoun. — Lou sóudard labouraire. — Farandoulo di meissounié à l’entour dóu fio de Sant Jan.
   — Vous dise, paire, e vous redise
   Que n’en siéu fòu !… Cresès que rise ?
En fissant Mèste Ambroi emé d’iue treboula,
   Fasie Vincèn à soun vièi paire.
   Lou mistrau, pouderous courbaire
   Dis àuti pibo dóu terraire,
À la voues dóu jouvènt apoundié soun ourla.

   Davans soun cabanoun dóu Rose,
   Large coume un cruvèu de nose,
Lou vièi, sus un to d’aubre, éro asseta au calan,
   E desruscavo de redorto ;
   Lou jouine, agrouva sus la porto,
   Entre si man adrecho e forto
Plegavo en canestello aqueli vergan blanc.