Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/264

   Rauco, desalenado, estenco,
   S’èro arrestado la Baussenco.
Mai subran : Tapas-vous, faguè, ’mé lou faudau,
   Tapas l’auriho e li parpello,
   Que l’Agnèu negre nous apello !
   — Quau ?… aquel agneloun que bèlo ?
Diguè Vincèn. Mai elo : Auriho sourdo, e d’aut !

   Malur, eici, pèr quau trebuco !
   Mai que lou pas de la Sambuco
Dangeirous èi lou pas dóu negre Banaru.
   Coume aro venès de l’entèndre,
   À ’n teta-dous, un bela tèndre
   Que vous atiron à descèndre.
I Crestian imprudènt que se viron au brut,

   Fai lusi l’empèri d’Erode,
   L’or de Judas, e dis lou rode
Mounte la Cabro d’or fuguè di Sarrasin
   Aclapado. Fin que degolon,
   Mòuson la Cabro tant que volon ;
   Mai à l’angòni quand rangolon,
Fagon pièi demanda lou sacramen divin !

   L’anouge negre ie resposto
   Em’ uno rousto sus li costo.
E pamens, e pamens, i tèms que sian, mau tèms
   Escoussura de touto deco,
   Quant n’i’a d’amo alucrido e seco,
   Ai ! las ! que mordon à sa leco,
E qu’à la Cabro d’or fan tuba soun encèns !