Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/252

   — Tè ! tè !… vièi cro, giblo ti pouncho !
   L’ausès, la carrello mau vouncho ?
Lou levènti lèu-lèu ie respond, o, carcan,
   La niue, quand dormon li chatouno
   Tire plan-plan sa cubertouno ;
   Lis espinche, nuso e redouno,
E que, folo de pòu, s’amaton en pregant

   Vese si dos coucoureleto
   Que van e vènon, tremouleto ;
Vese… E l’Esperitoun s’enanavo eilalin
   Emé soun rire… Sout li baumo,
   Li mascarié faguèron chaumo ;
   E dins lis oumbro e la calaumo
Entendien degouta sus lou sòu cristalin,

   Degouta lou trespir di vòuto,
   E rèn qu’acò, de vòuto en vòuto.
E veici, peravau dins la vasto negrour,
   Veici qu’uno grand formo blanco,
   Qu’èro assetado su’no estanco,
   S’aubourè drecho, un bras sus l’anco.
Vincèn, coume un queiroun, aplanta de terrour :

   E s’aqui meme pousquèsse èstre
   Un degoulòu, de l’escaufèstre
Mirèio tout d’un vanc se ie trasie. — Que vos,
   Taven cridè, long escamandre,
   Pèr que ta tèsto se balandre
   Coume uno pibo ?… Mi calandre,
Faguè pièi au parèu qu’a la mort dins lis os,