Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/238

   — La doulour, dis, de vosto caro
   Mai que ma plago m’es amaro !
Ce qu’avian coumença, lou canestèu poulit,
   Fau dounc, parèis, que noun s’acabe,
   E que la treno se derrabe !…
   Pèr quant à iéu, Mirèio, sabe
Qu’auriéu de vosto amour vougu lou vèire empli.

   Mai tenès-vous aqui !… que vegue
   Vòstis iue dous, e que ie begue
La vido enca’n brisoun ! vous demande pas mai…
   Vous demande… se poudias faire
   Quaucarèn pèr lou panieraire :
   Ai alin moun paure vièi paire
Qu’es escranca de l’age, e mort pèr lou travai.

   Mirèio se descounsoulavo…
   Dóu tèms, elo pamens lou lavo,
E l’un de l’escarpido esfato lou velout,
   D’autre lèu landon vers l’Aupibo
   Cerca li bònis erbouriho.
   Mai sus-lou-cop Jano-Mario :
— Au Trau di Fado, au Trau di Fado pourtas-lou !

   Tant mai la plago es dangeirouso,
   Tant mai la masco èi pouderouso !
Zóu dounc ! au Trau di Fado, à la coumbo d’lnfèr ;
   Quatre lou porton… Dins li peno
   Que di Baus formon la cadeno,
   En un rode que l’alabreno
Trèvo, e qu’en virouiant marcon li capoun-fèr,