Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/220

From Wikisource
This page has been proofread.
   Ve ! regardo aquéu vòu qu’esquiho,
   Descounsoula, sus li graviho…
Es li bèlli chatouno, es li folo d’amour,
   Que, de se vèire separado
   De l’ome ama, desesperado,
   An demanda la retirado
Au Rose, pèr nega soun inmènso doulour !

   Velèi !… O pàuri pichounello !
   Dins la sournuro clarinello,
Boulegon, si sen nus, em’un tau rangoulun,
   Souto l’augo que li mascaro,
   Que, de soun péu neblant sa caro
   À long trachèu, iéu doute encaro
S’es d’aigo que regoulo, o s’es l’amar plourun.

   Lou pilot quinqué plus. Lis amo
   À la man tenien uno flamo,
E seguien à la mudo, e plan, lou ribeirés.
   Aurias ausi voula’no mousco…
   — Mèstre pilot ! mai, dins la fousco,
   Vous sèmblo pas que soun en bousco ?
Ie fai lou Camarguen, d’orre e d’espaime pres.

   — O, soun en bousco… Ve, pecaire !
   Coume testejon de tout caire !
Cercon li bònis obro e lis ate de fe
   Que sus la terro sarnenèron,
   Espés o clar, quand ie passèron.
   Tre qu’apercevon ce qu’espèron,
Coume au fres margaioun vesèn courre l’avè,