Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/22

   E Mèste Ambroi toujour parlavo…
   E lou soulèu que trecoulavo
Di plus bèlli coulour tegnié li nivoulun ;
   E li bouié, sus si coulado,
   Venien plan-plan à la soupado,
   Tenènt en l’èr sis aguhiado…
E la niue soumbrejavo alin dins la palun.

   — An ! deja s’entrevèi dins l’iero
   Lou camelun de la paiero,
Diguè mai Vincenet : sian au recatadou !…
   — Aqui, ie vènon bèn li fedo !
   Ah ! pèr l’estiéu, an la pinedo,
   Pèr dins l’ivèr, la claparedo,
Recoumencè lou vièi… Hòu ! aqui i’a de tout !

   E tóuti aquéli grands aubrage
   Que sus li téule fan oumbrage !
E ’quelo bello font que raio en un pesquié !
   E tóuti aquéli brusc d’abiho
   Que chasco autouno desabiho,
   E, tre que Mai s’escarrabiho,
Pendoulon cènt eissame i grand falabreguié !

   — Ho ! pièi, en touto la terrado,
   Paire, lou mai qu’à iéu m’agrado,
Aqui faguè Vincèn, es la chato dóu mas…
   E, se vous n’en souvèn, moun paire,
   L’estiéu passa, nous faguè faire
   Dos canestello d’óulivaire,
E metre ùni maniho à soun pichot cabas