Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/218

From Wikisource
This page has been proofread.
   Velèi !… pàuris amo plourouso !
   Velèi ! sus la ribo peirouso
Mounton à pèd descaus : de si vièsti lima,
   De soun péu amechouli, coulo
   À gros degout l’aigo treboulo.
   Dins l’oumbro, souto li piboulo,
Caminon à renguiero, em’un cire aluma.

   Coume regardon lis estello !
   Dóu sablas que lis empeslello
En derrabant si cambo arrampido, pecai !
   Emé si bras blu, 'mé sa tèsto
   Mounte la nito encaro rèsto,
   Es éli, coume uno tempèsto,
Que tuerton lou batèu d’aquéu rude trantrai.

   Toujour quaucun de mai arribo,
   E mounto, afeciouna, la ribo.
Coume bevon l’èr linde, e la visto di Crau,
   E la sentour que vèn di fòure !
   E coume trovon dous lou mòure,
   En regardant si vièsti plòure !…
Toujour quaucun de mai mounto dóu cadarau !…

   I’a de vièi, de jouine, de femo,
   Disié lou mèstre de la remo…
Coume espòusson la fango e l’ourrour dóu pesquié !
   De formo descarnado e berco ;
   De pescadou qu’èron en cerco
   D’aganta lou lampre e la perco,
E qu’i perco em’i lampre an servi de pasquié.