Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/214

From Wikisource
This page has been proofread.
   Coume un roumiéu de Santo-Baumo
   Que, nus, de lassige e de caumo
S’estalouiro e s’endor au founs d’un vabre. — Hòu !
   L’ausès ?… hòu de la ratamalo !
   Hòu ! hòu !… En cuberto vo’n calo,
   Me passarias ’mé ma cavalo ?
De liuen lou capounas crido à tres barqueiròu.

   — Vène léu, vène, bono voio !
   Respoundeguè ’no voues galoio,
Que, pèr vèire mounta de la niue lou calèu,
   Entre li remo e la partego
   Lou pèis entrefouli vanego…
   La pesco prèsso, acò boulego,
Moun ome ! l’ouro es bono… Abordo, abordo lèu.

   En poupo lou fena s’assèto.
   La cavalo, darrié la bèto,
Nadavo, la caussano estacado à l’estrop.
   E li grand pèis, vesti d’escaumo,
   Abandounant si fóunsi baumo,
   Dóu Rose mouvien la calaumo,
E lusènt, boumbissien à l’entour de la pro.

   — Mèstre pilot, dono-te gardo !
   La nau, sèmblo que vèn panardo !
E lou qu’avié parla, pèd sus banc, sus lou rèm
   Tourna se pleguè coume un vise.
   — I’a’n moumenet que me n’avise…
   Pourtan un marrit pes, vous dise,
Respoundè lou pilot ; e pièi diguè plus rèn.