Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/212

From Wikisource
This page has been proofread.
   O bèu Vincèn ! d’aquelo qu’amo
   Enca pantaiavo soun amo…
— Fai ta preièro ! Ourrias ie venguè coume un tron,
   D’uno voues despietouso e rauco.
   E de soun ferre aqui lou trauco.
   Em’un fort gème, sus la bauco
Lou paure verganié barrulo de soun long.

   E l’erbo plego, ensaunousido ;
   E de si cambo enterrousido
Li fournigo de champ fan deja soun camin.
   Mai lou toucadou galoupavo,
   — Au clar de luno, sus la gravo,
   Tout-en fugènt éu prejitavo,
Aniue li loup de Crau van rire, à tau festin !…

   La Crau èro tranquilo e mudo.
   Aperalin soun estendudo
Se perdié dins la mar, e la mar dins l’èr blu ;
   Li ciéune, li fòuco lusènto,
   Li becaru, qu’an d’alo ardènto,
   Venien de la clarta mourènto
Saluda, long di clar, li bèu darrié belu.

   E galopo, vaquié, galopo,
   Que galouparas !… — Hopo ! hopo !
Ie venien coume acò lis esclapaire verd
   À sa cavalo que chauriho
   Dis iue, di narro e dis auriho.
   Souto la luno deja briho
Lou Rose, entredourmi dins soun lie descubert,