Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/204

From Wikisource
This page has been proofread.
   Lontèms, inmoubile, s’estellon,
   Emé li flanc que ie bacellon,
Coume quand bat de l’alo un palot estardoun :
   Imbrandable, la lengo muto,
   Un coutant l’autre dins sa buto,
   Coume li pielo grando e bruto
Dóu pont espetaclous qu’encambo lou Gardoun.

   E tout-d’un-cop se desseparon,
   E tournamai li poung se barron,
Lou trissoun tournamai engruno lou mourtié :
   Dins la furour que li counjounglo,
   Ie van di dènt, ie van dis ounglo…
   Diéu ! quénti cop Vincèn i’ajounglo !
Diéu ! quénti baccelas mando lou bouvatié !

   Abasimanto èron li mougno
   Qu’aquest largavo à plen de pougno ;
Mai lou Valabregan, rapide e picadis
   Coume uno grelo que desboundo,
   À soun entour boundo e reboundo,
   Revoulunous coume uno froundo.
— Veici, dis, lou turtau, gourrin, que t’espóutis !

   Mai coume tors l’esquino à rèire,
   Pèr miéu pica soun empegnèire,
Lou gaiard toucadou subran l’arrapo i flanc ;
   À la maniero prouvencalo
   Te lou bandis darrié l’espalo,
   Coume lou blad dessus la palo,
E vai pica de costo apereila au mitan !