Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/20

   Un jour qu’èron ansin pèr orto,
   Emé si long fais de redorto :
— Paire, diguè Vincèn, espinchas lou soulèu !
   Vesès, eila sus Magalouno,
   Coume lou nivo l’empielouno !
   S’aquelo emparo s’amoulouno,
Paire, avans qu’èstre au mas nous bagnaren belèu.

   — Hòu ! lou vènt-larg brando li fueio…
   Noun !… acò sara pas de plueio,
Respoundeguè lou vièi. Ah ! s’acó ’ro lou Rau,
   Es diferènt !… — Quant fan d’araire,
   Au Mas di Falabrego, paire ?
   — Sièis, respoundè lou panieraire.
Ah ! ’cò’s un tenamen di pu fort de la Crau !

   Tè, veses pas soun óuliveto ?
   Entre-mitan i’a quàuqui veto
De vigno e d’amelié… Mai lou bèu, recoupè,
   (E n’i’a pas dos dins la coustiero !)
   Lou bèu, es que i’a tant de tiero
   Coume a de jour l’annado entiero
E, tant coume de tiero, en chasco t’a de pèd !

   — Mai, faguè Vincèn, caspitello !
   Dèu bèn falé d’óulivarello
Pèr óuliva tant d’aubre ! — Hòu ! tout acò se fai !
   Vèngue Toussant, e li Baussenco,
   De vermeialo, d’amelenco,
   Te van clafi saco e bourrenco !…
Tout en cansounejant n’acamparien bèn mai !