Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/148

   Falié vèire aquelo escarrado
   S’esperlounga dins la peirado !
En front de tout lou rai, l’agnelun proumieren
   Sautourlejo pèr bando gaio…
   I’a l’agnelié que lis endraio.
   L’ensounaiado bourriscaio,
E li pòutre, e li saumo, à baudre li seguien.

   D’escambarloun dessus la bardo,
   Es l’asenié que n’a la gardo :
Dins lis ensàrri d’aufo, es éli, sus lou bast,
   Éli que porton la raubiho,
   E la bevènto e la mangiho,
   E dóu bestiàri que s’espeio
La pèu enca saunouso, e l’agneloun qu’èi las.

   Capitàni de la bregado,
   E li bano revertegado,
Après venien de front, en brandant si redoun,
   E lou regard vira de caire,
   Cinq fièr menoun cabessejaire ;
   Darrié li bòchi vèn li maire,
E li fòli cabreto, e li blanc cabretoun.

   Troupo courriolo emai groumando,
   Es lou cabrié que la coumando.
Li mascle de l’avé, li grands esparradou
   De quau li mourre en l’èr se dreisson,
   Dins la carrairo aqui parèisson :
   À si grand bano se counèisson
Tres fes envertouiado autour de l’ausidou.