Jump to content

Page:Mistral - Mireille-Mirèio (1861).djvu/140

From Wikisource
This page has been proofread.
— Aro coumence enfin de crèire
Que noun me parles en risènt :
Vaqui moun aneloun de vèire
Pèr souvenènço, o bèu jouvènt !

— O Magali, me fas de bèn !…
   Mai, tre te vèire,
Ve lis estello, o Magali,
   Coume an pali !

 
   Noro se taiso ; res mutavo.
   Talamen bèn Noro cantavo,
Que lis autro, enterin, d’un clinamen de front
   L’acoumpagnavon, amistouso :
   Coume li mato de moutouso
   Que, penjouleto e voulountouso,
Se laisson ana ’nsèmble au courrènt d’uno font.

   — Oh ! lou bèu tèms que fai deforo !
   En acabant ajustè Noro…
Mai deja li segaire, à l’aigo dóu pesquié,
   De si daioun lavon la goumo…
   Cuei-nous, Mirèio, quàuqui poumo
   Di sant-janenco, e ’mé ’no toumo
Nautre anaren gousta sout li falabreguié.