Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/139

131

Wala sing duhadoha nga sia anak mong’

tunay;

Nga’ng bakero naglwas sa iya sa kamatayon,

Sa pagbuot sang Diwa nga labing’

maluluy-on.

Ang ngalan ya Flavio man, nakilala naton

sia:

Luyag mo sia makita, halad malahalon nga

Dulot kag dapat ikaw magyaob sa mga diwa.

EUSTAQUIO. Gasugid ka’y matuod? Bubi ang hinigugma

Kong’ anak? Kilala mo? Sarang ta

mapatihan?

CLAUDIO. Gasugid sia’y matuod, kag ako man

nagaasoy

Nga sia anak gid nimo, kon suliton ni Fausto

Tinaga mo sing maayo.

EUSTAQUIO. Diwa nga maluluy-on!

Ano’ng nabatian ko! Langit, tabangi ako!

Kag buhi. . . diin, isugid, mga hinigugma ko!

Diin bala nga duog ang akon nga anak?

FLAVIO. Paghimo ka sing halad sa balaan nga Jove,

Kag amon ta sugiran. Kon ang nagahulat

Nga silot mo maglaglag sang imo kapalaran,

Ano’ng pagkakita mo sang anak mong’

nadula?

EUSTAQUIO. Luyag nakon nga sia man magbuylog sa

ulihe

Sa akon kamatayon kag sa akon kapalaran.

Kon sia gintudloan pangabuhing’ kay

Kristo...

Ay! ayhan nagatuo na sia kay Jupiter,

Nga iya na nalimtan una yang’ mga isip

Kag sa isa lang ka Diwa.

Masunod sia nagtug-an

FLAVIO. Kag mapadungog sa amon mga diwang’

balaan,

Kay sang Roma sila napadunggan. Napat-od

Namon nga sa amon gugma dili sia ipakilala,

Eustaquio, kon wala ka gabatyag kahadlok

Sa mga diwa: malwas nimo ang imo lawas

Kag sia man sa among’ paagi.