Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/116

108

Sa di-tunay nga Jove, paabton ko’ng

kamatayon,

Nga amo’ng luyag man nakon, Tito, nga

ako may paklang. . .

Sa Diwa ang pag-unong akon nga

ginahuptanl

Purong nga di malaya ihalad niya sa akon

Kag sa amaynon nga tingog tawgon ya ako

pa-Iangit.

Apang, maupod ka sa akon?

TITO. O, mahal kong’ amay!

Huo mapatay buylog sa imo; ako maluyag

Mag-unong tubtob san-o. Luyag mo akong’

mabuhi

Nga wa’y ka, sining’ duta nga masubong’

luhaan?

Wa’y amay, di maunungon sa Diwa, wala’y

bulig!....

Indi ka magkaliadlok: wa’y gapahadlok sa

akon,

Bisan lakas nga silot, bisan pa’ng

kamatayon.

EUSTAQUIO. Kon pangkuton ka nil a kon sa labing’

mataas

Nga Jove ka gatuo?

TITO. Sabton ko ako kay Kristo,

Kag wa’y ko maluyagi’ng Jupiter nga

banyaga.

EUSTAQUIO. Huo; apang hatagan ka niya’y mga manggad

Kag dulotan ka niya sing linibo nga padya,

Ni Adriano, kon talikdan mo’ng imo nga

pagtuo

Kag ludhan mo si Jove bisan wa’y ka gapati.

TITO. Nasumpa kong’ talikdan, amay ko nga

dungganon.

EUSTAQUIO. O! ayhan sarang nimo masikway mga padya;

Apang kon pahugon ka nila nga

pagapatyon?

TITO. Sa wala pa’ng mapintas nga sundang sang

liog ko