Jump to content

Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/109

From Wikisource
This page has been validated.


101

CLAUDIO.Ang tunay mong’ katam-is, minamahal nga

Flavio,
Amo’ng labing’ hugot, balaan nga kaangtanan
Nga sa imo ako nag-unong. Nga imo sia liwat
Makita amo man ang akon nga ginhandum;
Kay dapat nga may iya siang’ putling’
balatyagon
Nga kasubong man sa imo: apang kon di
makita
Nimo, pangitaon mo, bisan diin sing maid-id?
Dapat ikaw magbatyag sing kalipay sa
pungsod,
Sa kaayuhan mong’ naagum sa mga
taliaway,
Sa hidait kag palad nga mga mabugayon.
FLAVIO. Luyag mo nga malipay ako sang akon ::::palad,
Bisan di ko nasayran ang naabtan kag
puloy-an
Sang akon amay? Ayhan sa kapiot nagaantos
Nga sa silot gakuko sang kapaitan nga
tuman
Gapuyo, gakabudlay ang amay kong’
tigulang!
O! daw ano’ng kalipay kon ang isang’ anak
Makita sang palangga kag ubanon nga
amay;
Ang katigulangon niya makaagum bulig
Sa kusog sang but-anan kag mabakod nga
anak
Kag pamakod nga bus-og batok sa kalautan.
Tungod sa iya ako nagpamat-od, O Claudio,
Sa pagbiya sining’ dutang’ tinaliwanan,
Natan-aw kong’ nalipay sia, kag ikaw man
Claudio;
Agyan ko’ng mga dagat; tabukon ko’ng
madamo
Nga pangpang bisan diin nga akon
pangitaon
Tagtuga sang panuigon kag mahal kong’
kabuhi.
CLAUDIO.Nagasalig ka ayhan nga imo sia makita?
Kag may paglaum ka ayhan nga mahakos
mo sia?

}}