Nagayaob ako sa imo, o Magbubohat sang Langit kag sang duta, sa inyo mga minamahal ko nga manogbolig, matam-is nga mga abyan sang nagligad ko nga pagkabata, mga abyan ko sa akon karon pagkalanubo, mga minamahal nga nautangan ko sing kabalaslan: kahidaitan, maayo nga pagkahimtang kag nagayaob ako sa inyo.
Sa inyo akon ginahalad ini nga diutay ka tama nakon nga sinulatan; batuna ninyo nga bilang tfmaan sang akon tunay kag maanggaon nga paghigugma; igkasakit buylog sa akon ang akon kapakok, kaawai ninyo ang kubos ko nga ikatakos. Ini amo ang una ko nga natapos nga sinulatan, apang ayhan indi sangkap; ginahalad ko ina sa inyo, kag wala na ako sing iban nga butang nga sarang mahatag sa inyo, Iwas sang akon kahamuot kag sang akon tagipusuon. Ginalauman ko nga indi ninyo pagsikwayon: talupangdi ninyo ang tinutuyo, sa paghalad ko sina sa inyo, indi ang iya kamahalan. Kag ikaw, nalulotan ko nga Propesor, P. Francisco de P. Sanchez, S.J., batuna ang akon labing’ himpit nga pagkilala sa imo, nga sa pagkamatuod, indi ako takos nga makabayad sang imo mga pagpangabudlay.
Kag ikaw, Tigbatas sang Kalbaryo, matam-is ko nga Manlulowas, batuna ang kinabuhi sang isa ka tigbatas, nga ginsulat sang Imo ulipon, sa paghatag sa Imo sing labi pa nga kahimayaan.
- —JOSE RIZAL
Calamba, 2 sa Hunyo, 1876.
