—175—
Cutub nga nagabasa ca sini nga dinalan, panumduma Lucia ang imo abyan nga si Fernando nga lumayag sa mga masangcad nga bay bayon, sa pagpangita sa malayò nga cadutaan sang isa ca cabulahanan nga magapuni sa iya palaabuton nga mga adlao, cag dili man pagcalimti yadtong matahum nga mga hapon sang aton masadia nga paghinambala, Sa catamnan sang simbahan, nga amó ang matuud nga sacsi sang aton mahirup nga pag inabyan.
Sa pagtumban co sa duta nga acon gadayunan, igahalad co ang açon bug os uga mga adlao sa isa ca matutum nga pagtu on, nga pagabuylugan sang ualay untat nga pangabudlay nga amo na lamang ang dalan nga sarang co maaguiban, sa pagdangat sang acon. malahalon nga hacdum; cag sa sulud sining napiut nga mga adlao sang ason pangabuhi guinapangayò co lamang sa imo Lucia. nga dili ca guihapon maglimut sa paghalad sing isa ca pangabay sa langit nga paagumon niya sing cabulabanan ang cubús mong abyan nga si
- Fernando>>
Sang ubús na mabasa ni Lucia ang tanan nga tugon ni Fernando, pini ud niya cag tagion yadtong sulat nga pumabatyag sa iya sing casubù sa sulud sang malinong nga tion sang isa pagbasa.
—Inés,—ang pulong ni Lucia nga tumuluc sa iya abyan, sa sini nga sulat ni Fernando calooy ang acon sa iya. Isa sia ca pamatan on nga nagahigugma sang maayo nga palaabuton...
—¡Ah, si Fernando! sumabat si Inés sa ma
